Віцебск - адзін з найстарэйшых і найпрыгажэйшых гарадоў Беларусі. Гісторыя Віцебска налічвае больш тысячагоддзя. Насельніцтва горада складае амаль чатырыста тысяч чалавек, што робіць яго чацвёртым горадам у Беларусі па колькасці насельніцтва. Горад размешчаны на беразе Заходняй Дзвіны, а назва горада пайшла ад назвы яе прытоку - ракі Віцьбы. Сучасны Віцебск - гэта буйны адміністрацыйны, індустрыяльна-прамысловы і навукова-культурны цэнтр. Горад адрозніваецца непаўторным архітэктурным абліччам, асабліва ўпрыгожваюць Віцебск Касцёл Святой Барбары, Успенскі Сабор, гарадская ратуша. Знакаміты міжнародны фестываль "Славянскі базар" кожны год асвятляе горад яркім святочным салютам. У Віцебску шмат цікавых музеяў, напрыклад, вядомы цэнтр Марка Шагала. Таксама горад знакаміты сваім Нацыянальным акадэмічным драматычным тэатрам імя Якуба Коласа. Незабыўныя ўражанні пакідае прагулка па старым горадзе, па пешаходнай вуліцы Суворава, на якой размешчана мноства помнікаў архітэктуры. Віцебск валодае развітой інфраструктурай, у горадзе шмат спартыўных і адукацыйных устаноў. Так як у Віцебску размешчаны пяць буйных універсітэтаў, ён прыцягвае шмат моладзі. Віцябляне слявятся сваёй гасціннасцю і добрым норавам. Як раз у Віцебску можна паспрабаваць лепшыя стравы беларускай кухні - верашчаку, мачанку, крамбамбулю і травяной збіцень, салодкую кулагу і прыгатаваны па старадаўніх рэцэптах чорны закісны хлеб. Віцебск зачароўвае і назаўсёды застаецца ў сэрцы, ён - сапраўдная каштоўнасць беларускай зямлі.
Лас
Тое было недзе больш за месяц назад: пад адлiвам дома ластаўкi вырашылi зрабiць гняздо. Мабыць, маладая пара з першага сёлетняга вывадку. Чаму маладая пара? Бо нявопытныя: некалькi разоў спрабавалi тыя ластавачкi пачаць гняздо на чыстай, прычым пабеленай сцяне. Ну нiяк не атрымлiвалася: адклейвалiся першыя камячкi гразi, адвальвалiся.
Але неяк ранкам прыляцела некалькi ластавак. Падняўся рух, шчэбет. Колькi iх, нельга было палiчыць, бо яны снавалi сюды-туды, як чоўнiкi. Адны неслi ў дзюбках камячкi глею i прымацоўвалi iх, другiя падоўгу затрымлiвалiся, папраўлялi. Якую мiсiю хто выконваў, цяжка было зразумець. Але гняздо ладзiлася, фармiравалася. І толькi калi было збудавана паўгнязда, паляцелi. Стала цiха, спакойна. Яшчэ днi два-тры тут снавала пара гаспадароў, а ў хуткiм часе паказвалiся зусим рэдка
Петрик побачив собаку й накивав п'ятами.
<span>Фонетика,<span>Морфология,</span><span><span>Лексика,Орфография,Арфаэпия
</span></span></span>
Ве-ра-б'i
П'юць - нельга перанесцi
