Ён еу гарбуз пр.ч.
Ён стаiць цяп.ч.
Буду писаць буд.ч.
<span>Назоўнік – самастойная часціна мовы, якая абазначае
прадметы або асобу прадмета, адказвае на пытанні хто? што?, мае род,
скланенне, змяняецца па ліках
і склонах, у сказе часцей за ўсё бывае дзейнікам ці даданым членам сказа (Мядзведзь, воблака, вераб’і, сшытак, камбайнер, траўка,
ластаўка, суніцы, дзверы, школьнікі,
сям’я, тэрыторыя, баяніст...).</span>
Склоны назоўніка:
<span>Н. каго? чаго?</span>
<span>Р. хто? што?</span>
<span>Д. кім? чым?</span>
<span>В. каго? што?</span>
<span>Т. аб кім? аб чым?</span>
<span>М.
каму? чаму?</span>
1. Што абазначае назоўнік?
2. На якія пытанні ён
адказвае?
3. Калі назоўнік адказвае
на пытанні хто? што?
4. Па чым змяняецца
назоўнік?
5. Якога роду бывае
назоўнік?
6. Як вызначаюць лік
назоўнікаў?
МАРФАЛАГІЧНЫ РАЗБОР
НАЗОЎНІК
1. Часціна мовы.
2. Пачатковая форма (назоўны
склон, адзіночны лік)
3. Лексіка-граматычныя разрады:
Агульны ці ўласны
Адушаўлёны ці неадушаўлёны
Зборны
Рэчыўны
Канкрэтны ці абстрактны
4. Пастаянныя марфалагічныя
прыметы: род, скланенне.
5. Зменныя марфалагічныя прыметы:
форма ліку, склону.
6. Сінтаксічная роля.
<span> </span>
Дожджык,дожджык,паливай!цёплы-халодны.
<span>Я живу в (назв. города.). Город очень красивый. В
нём очень много достопримечательностей. А так же очень много
развлекательных центров. Со временами (назв.города.) улучшился(ась). В
ней(нём) построили очень много важных для людей построек. Школы,
магазины, театры-всё это есть в моём Родной городе. Со временем
(назв.города) озеленились. Люди посадили много деревьев, цветов и
кустов. Из за этого (назв.города) стал очень красивым(ой). Я
родилась в этом городе, и живу в нём. Для меня (назв.города)-лучший
город.</span>