Вяртанне ў бацькоўскі дом, родныя мясціны - паход у будучыню. <span> «Ніякія думы чорныя не змогуць», даводзіць герой М. Гарэцкага мудры дзед Яхім студэнту Архіпу, калі будзе моцнай сувязь з родным карэннем, калі «часцей у роднае гняздзечка» залятаць і чэрпаць там, у гэтай святой прошчы сілы, што дапамогуць выстаяць у любыя буры і віхуры. </span> <span> Любоў да сваіх вытокаў, «роднага гняздзечка» - гэта не проста пачуццё, а інстынкт усяго жывога. Такі ж самы, як і інстынкт самазахавання. I чым мацнейшы ён у чалавеку, тым мацнейшая яго сувязь з родным карэннем, тым устойлівей будзе чалавек на зямлі. </span> <span> Пісьменнікі вывяраюць сваіх герояў інстынктам лёту, выпрабоўваюць матывамі вяртання ў родныя гнёзды. </span> <span> Галоўнаму герою рамана Я. Брыля «Птушкі і гнёзды» Алесю Руневічу, як быў яшчэ хлапчуком, маці, прадучы кудзелю, расказвала, што смецюхі, якія на дварэ грабуцца разам з вераб'ямі, - гэта жаўранкі. Тыя самыя жаўранкі, што вясною звіняць з паднябесся званочкамі. А ўзімку, халадамі ды завеямі, грабецца сабе ў конскім гноі ды толькі цвіркае. I нікуды ён не ляціць... </span> <span> Шэрым смецюхом, што вось сядзіць ды толькі цвіркае, здаўся Алесю Змітрук Саладуха, зямляк з Навагрудчыны. </span> <span> Птушкай паляцеў бы ён туды, дзе авёс косяць, дзе бульбянішчы пахнуць, а каля градаў пройдзеш - есці захочацца. А як да справы - «я гэта ў кут». Хораша гаварыў Змітрук, што па ядзе ў няволі яшчэ можна пражыць, але ж нуда чалавека поедам есць. Але толькі гаварыў. Ад Алесевай прапановы рыхтавацца да палёту, а потым і ляцець разам адмовіўся. Не пераканалі і Алесевы довады, што родная зямля гарыць у полымі вайны, а яны стаяць на гэтым беразе ды пазіраюць: «А маем мы права стаяць, чакаць, пакуль народу нашаму так цяжка?» </span>
Родную мову мы чуем з калыски,кали матуля спявае нам песни.Потым мы вучымся размауляць сами.З дапамогай мовы мы разумеем адзин аднаго.Сэнс сказанага залежыць не тольки ад вымауленых словау,але и ад интанации,з якой яны были сказаны.Мова дапамагае нам атрымаць новыя веды,вышэйшую адукацыю,уладкавацца на добрую працу.Кожны беларус павинен ведаць родную мову,каб зберагчы сваю спадчыну.
1. Адзначце кароткія дзеепрыметнікі. а) стомлены; 2. Адзначце сказы, у якіх дзеепрыметнікавы зварот стаіць пасля паяснёнага слова (знакі прыпынку не пастаўлены). а) Лес амаль не крануты рукою чалавека з двух бакоў паступае да самага насыпу. 3. Адзначце правільнае заканчэнне дадзенай фармулёўкі. Не з дзеепрыметнікамі пішацца асобна, калі... а) у сказе ёсць супрацьпастаўленне са злучнікам а, якое адносіцца да дзеепрыметніка, або калі дзеепрыметнікі маюць залежныя словы; 4. Адзначце правільныя сцверджанні.в) Дзеепрыметнікі залежнага стану прошлага часу даволі часта ўжываюцца ў гутарковым стылі. 5. Укажыце групу дзеепрыметнікаў, якія без не(ня) не ўжываюцца.в) недавыкананы, недапрацаваны, недасягальны. 7. Адзначце дзеепрыметнікі, будовы якіх адпавядае схеме "прыстаўка+корань+суфікс+канчатак".в) асветленага. 8. Адзначце сказы, у якіх дзеепрыметнікі ўтвораны пры дапамозе суфікса -н-. а) Неба, усцяж засланаебялёсымі воблакамі, празікала прыветна і холадна. в) Перапісаныя мною вершы былі пра каханне.
