Тэма Вялікай Айчыннай вайны незвычайная тэма. Незвычайная, таму што памяць і гісторыя ў ёй зліліся разам. Дзевятага мая наш народ адзначае вялікае свята – Дзень Перамогі над фашысцкай Германіяй. Дата 9 Мая напаўняе сэрца гонарам за подзвіг шматнацыянальнага савецкага народа, які выйграў бітву з фашызмам і смуткам : мільёны сыноў і дачок Айчыны назаўжды засталіся ляжаць у сваёй і чужой зямлі. Тэма вайны ніколі не перастане хваляваць людзей, верадзіць старыя раны і душу болем сэрца.
Вайна пазбавіла сотні тысяч дзяцей бацькоў і маці, дзядоў, старэйшых братоў і сясцёр. Наш народ здзейсніў подзвіг, у якім зьлітыя разам найвялікшае мужнасць воінаў, партызан, удзельнікаў падполля і самаадданасць працаўнікоў тылу. Ваявалі не толькі дарослыя, але і дзеці.
Вайна і дзеці … Вайна пазбавіла дзяцей дзяцінства, абрынулася на іх цяжарам. Ваявалі не толькі дарослыя, але і дзеці. Дваццаць тысяч хлопчыкаў і дзяўчынак атрымалі медалі « За абарону Масквы », 15249 юных ленінградцаў ўзнагароджаны медалём ” За абарону Ленінграда ».
На іх далікатныя плечы лег ўвесь цяжар нягод, гора ваенных гадоў. Але вайна не змагла зламаць рабят, наадварот, яны сталі мацней, цягавіцей, мужней. Вайна не ведае ўзросту … Маёй бабулі, было ўсяго дзевяць гадоў, калі пачалася вайна. Яе дзіцячая памяць захоўвала ўспаміны аб першых ваенных днях, калі працаздольныя мужчыны сышлі на фронт, значная частка коней і тэхнікі была таксама ўзятая на фронт. Бабуля, як і ўсе старыя, жанчыны і дзеці, працавалі ў калгасе : дапамагалі прыбіраць ураджай, шэфствавалі над жывёлагадоўчымі фермамі, навучаліся працы трактарыстаў, камбайнераў. Яны забяспечвалі армію і насельніцтва харчаваннем. Бабуля, як і ўсе школьнікі, вязала для салдат ваўняныя шкарпэткі, рукавіцы, збірала для іх цёплыя рэчы, адпраўляла выгадаваную і высушаную гародніну на фронт, дзе ваявалі яе бацька і дзядзька. Яна амаль кожны вечар выходзіла за ваколіцу сустракаць бацьку і дзядзьк , з нецярпеннем чакала іх вяртання з перамогай.
Нягледзячы на цяжкі ваенны час, хлопцы не забывалі пра вучобу. У школе пражывалі салдаты, а дзецям даводзілася навучацца ў дамах жыхароў вёскі.
У гады вайны школьнікі стараліся вучыцца на «выдатна».
Немалая колькасць эвакуяваных, а гэтак жа страцілі сваіх бацькоў, дзеці вымушаныя жыць у дзіцячых дамах . Эвакуіраваныя сям’і прыбытку і ў наша сяло, адна з такіх сем’яў пасялілася ў доме маёй бабулі. Іх было трое чалавек : мац , сын 13 гадоў і дачка 8 гадоў. Бабуля і эвакуіраваў дзяўчынка вельмі пасябравалі, заўсёды і ва ўсім падтрымлівалі адзін аднаго. Бабуліна сям’я акружыла дзяцей матчынай ласкай і клопатам, забяспечыўшы іх адзеннем, абуткам, прадуктамі харчавання, і стварыла нармальныя жыллёвыя ўмовы, што было ў іх сілах. Мая бабуля да гэтага часу з цеплынёй успамінае гэтую сям’ю. У пяцідзесятыя гады яна атрымала вестку ад той самай эвакуіраваў дзяўчынкі, у якім яна ад душы дзякуе бабулю і яе сям’ю за дабрыню і ласку, якімі атачылі іх у тыя самыя жорсткія гады .
Аднойчы іграў Андрэй на вуліцы. Дзень быў сонечны, і яму здавалася, што сёння здарыцца нешта цікавае...
Раптам хлопчык ўбачыў сабаку. Ён быў маленькі, пушысты і вельмі добры. Андрэй любіў сабак, і гэты так глянуў яму ў вочы, што хлопец вырашыў забраць жывёлу да дому. Ён паклікаў сабаку да сябе, і ён пабяжаў, аблізаў вушы і вусны Андрэйкі.
<span>Дома бацькі здзівіліся новаму члену сям'і, але не сталі выганяць сабаку, бо мы адказны за тых, каго прыручылі! Сям'я пакарміла сабаку, і людзі назвалі яго Рэксам. Хлопчык кожны дзень гуляе з Рэксам і ходзіць з ім на прагулку.</span>
Мой любимый цветок -это василек . Он очень красивый . Он растет обычно на лугах или в поле. Он синего или голубоватого цвета . У него очень хороший арамат . Высота у него обычно от 0.4 до 1.2 метра . Стебель у василька прямой . Листья могут быть перисто-рассеченными или же прямыми. В центре цветок формируют трубчатые соцветия, а по краям воронковидные цветки.
У лесе гаспадарыла залатая восень. А ў вясковых садах i агародчыках яшчэ цвiлi вяргiнi, астры, флёксы. Але мiнуў дзень-другi, i нечакана ўначы лёг першы зазiмак. Выйшаў ранкам з дому на вулiцу i мiжволi здзiвiўся. Усё навокал стала бялюткiм ад шэранi.
