Спыніўся нібы часу бег.
І толькі вецер дзьме старанна,
Бярэдзіць лечаныя раны,
Ганяе неспакойны снег.
Наўкол бялюсенькі абшар.
І да зямлі хіліцца голле.
Упала ў спячку наваколле,
Забыўшыся вясновых мар.
Аднолькава праходзяць дні.
Сціскае сэрца нешта скруха.
І прыслухоўваецца вуха
Да незвычайнай цішыні.
(Повеств.,невоскл, простое, односос: б/л, распр.)
Идучы, не глядзи-сказуемое
2-3,3-5,4-2,5-3,6-1,7-8,8-7.
Убок, увысь, униз, зранку, па-новаму, циха, зрэдку