Ответ:
Верш апавядае аб тым, як можна любиць сваю родную мову. Ен пабуджае нас да таго, што любиць мову дабрэй за усе циха, па-свойму.
Аутар параунае родую мову з маленькай крыничкай, и гаворыць, што крыница не хвалицца, што грымотрей за прыбой, яки, хутчэй за усе, параунауся з чужой мовай.
Сам паэт у самым пачатку папярэджвае, што не будзе хвалицца сваей мовай перад иншыми
Доля - НЯдоля, шчасце - НЯшчасце, здатны - НЯздатны, апетытны - НЕапетытны, выйсці - ПРЫйсці, дасыпать - АДсыпаць, прынесці - Унесці, радасны - НЯрадасны, моцны - НЯмоцны, дзейнасны - НЯдзейнасны, тэрміновы - НЕтэрміновы, цікавы - НЕцікавы.
Дзецi любавалiся сiнью яснага неба. Над шырынёй(шыр'ю) палёу́ лятау́ белы бусел. Дзядуля даражыу́ гэтай каштоу́най рэччу. Сiнью-канчатак ю, т.склон, шырынёй-канчатак ёй, т.склон, шыр'ю-канчатак ю, т.склон,рэччу-канчатак у, т.склон