1)Лёгка, добра было на душы, і, калі б не клопат, выкліканы заданнем, якое я атрымаў, можна было б цалкам аддацца сузіранню таго, як хораша надыходзіла маладая вясна.
2)Неба было чыстае, сонца свяціла ярка, аднак не грэла: надыходзілі самыя марозныя дні зімы.
3) Мікола не адказаў, але па яго суровым позірку яна прачытала, што ён не пахіснуўся, і адчула: з ім будзе цяжка.
4)Перадасенняе сонца, хоць яно і здаецца цёплым і яркім, усё ж грэе толькі з тога боку, куды падаюць промні, а ў цяньку яго быццам і няма: павернешся спінаю ад сонца, адразу ж адчуеш халадок.
1) личбы.мошки
2)казка.шалик
3)маци.лагодна.коудра
Ответ:
Добры чалавек (м.р., канчатак -ы), добрае (н.р., канчатак -ае) iмя, добрая (ж.р., канчатак- ая) справа; высокi (м.р., канчатак -i) будынак, высокае (н.р., канчатак -ае) дрэва, высокая (ж.р., канчатак- ая) узнагарода; залаты (м.р., канчатак -ы) пярсценак, залатое (н.р., канчатак -ое) сэрца, залатая (ж.р., канчатак - ая) восень.
Мы з бацькамі не сядзiм (-iм; || спр.) дома ў выхадныя дні. Летам мы адпачываем (-ем; | спр.) на возеры, падарожнічаем (-ем; | спр.). Зімой я i
тата гуляем (-ем; | спр.) у хакей. Мама катае (-е; | спр.) на санках сястрычку. Вясной і восенню мы ходзiм (-iм; || спр.) у парк, наведваем (-ем; | спр.) музеі, выставы.
