прыклад з навуковага артыкула:
У выніку аналізу паказчыкаў колькасці асноўных элементаў мінеральнага жыўлення ў лісцях (ігліцы) дрэў гарадскіх зялёных насаджэнняў можна зрабіць вывад, што даступнасць элементаў мінеральнага жыўлення ў гарадскіх умовах намнога ніжэй, чым у натуральных. Асуоўнай прычынай гэтага з'яўляецца высокая ступень антрапагенных нагрузак у горадзе і ў першую чаргу на магістральных вуліцах горада, што адмоўна адбіваецца на такіх важных для працэсу засваяльнасці элементаў мінеральнага жыўлення ўласцівасцях глебы, як яё вільготнасць, тэмпература, рэакцыя асяроддзя і інш. Даследаваннямі, праве-дзенымі намі ў гэты ж перыяд, устаноўлена, што вільготнасць глебы ў гарадскіх вулічных насаджэннях складае ў летнія месяцы ўсяго 5—6%, што ў тры разы ніжэй, чым у натуральных умовах, рэакцыя глебавага раствору ў асноўным слаба шчалачная і шчалачная (рН ад 6,5 да 8,5), назіраецца пераграванне верхняга 40-сантыметроваіа слоя глебы (да 23—24 °С) , ушчыльненне глебы ў 1,8—2,0 разы вышэй, чым у натуральных умовах, змяшчаецца большая колькасць таксічных рэчываў (свінец, хлор і інш.) .
МалИны рАмонки МАша мИлана кОля
Незнаю
треба почитати зараз почитаю дам план
Приставки -вы; -вы
Корань -нес, -лец
Зіма амаль заўсёды прыходзіць раптоўна. Ціха і ўрачыста. Усё ў прыродзе замірае ў прадчуванні яе прыходу. Зямля, растузаная восеньскімі халоднымі дажджамі, начамі замярзае ледзяной скарынкай, ператвараючыся ў суцэльную непраходную золь. І здаецца, што цяжкім чорным хмарам канца не будзе, і ніколі ўжо не адступіць глейкая шэрая моразь. Але нешта мяняецца, становіцца яшчэ больш цямнее, паветра згушчаецца наэлектрызаваным прадчуваннем. Вось менавіта тады, калі напружанне дасягае невядомай мяжы, прыходзіць зіма. Замест дажджавых кропель свінцовыя хмары пачынаюць губляць снег. Спачатку рэдкія, нясмелыя сняжынкі ласкава кладуцца на зямлю. Паступова сняжынак становіцца больш, ім становіцца цесна, яны зліпаюцца ў шматкі, а хмары, моўчкі, з надзелены спяшаюцца абсыпацца на зямлю снегам. Зямля хутка пакрываецца тоўстай пухнатай коўдрай. Усе тоне ў белізне — і зямля, і неба. І, здаецца, што прырода уздыхае з палёгкай — зіма прыйшла ! І здараецца цуд ! Празь дзірку ў схуднелай хмары прарываецца сонечны прамень! Яркі, магутны, пераможна-радасны! І ўсё выбухае мірыядамі іскрыстых