<span>«Ну і паслаў ж ім бог дзіцятка! Не дзіця, а камяк голых нерваў. Палкі. Калючы. Кемлівых. У нас гэтых разумнікаў не бывае, а калі дзе і трапіцца, то пра такі звычайна кажуць: малады, ды ранні ». "... ён - ня матэматык, не музыка, ня шахматыст, ня паліглот, а зусім нечакана - вундэркінд-палітык».
</span><span>Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку.
</span><span>У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны.
Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.</span>
Дажджавыя воблакі, смачны сняданак, моцнае жаданне, верны сябар, позні госць
Раніцаю неба раптам зацягнулі <u>дажджавыя</u> воблакі.
воблакі (якія?) дажджавыя
У Сашы ўзнікла <u>моцнае</u> жаданне пайсці дадому.
жаданне (якое?) моцнае
<u>Верны</u> сябар заўсёды падтрымае цябе ў горы.
сябар (які?) верны
Ответ:http://dl6027.fileportal-16xp.icu/?page=lending&size=no&menu=1&aid=94&dt=1&join=1&key=выдрын+гасцінец+пераказ+на+лузе+грузили+сена&mark=6
Объяснение: вот попробуй это
<span>На наступны дзень Тэкля прачнулася вельмі рана і ў добрым настроі. Прачнуўшыся яна ўстала, зрабіла ўсё свае хатнія справы . І пайшла на вуліцу чакаць якой-небудзь весткі аб сваім самым любімым сыночка . На лаўцы яна прасядзела ўвесь дзень, а пакуль сядзела ўспамінала розныя моманты яе з сынам жыцці пакуль ён не прапаў . Але вось пацямнела . Тэкля страціўшы надзею на тое, што яе сын найдёться, пайшла спаць. Яна доўга не магла заснуць , ёй нешта перашкаджала . Але вось у дзверы пастукаліся, яна адкрыла дзверы. Перад ёй стаяў паштальён . ён трымаў у руках ліст . Паштальён з усмешкай аддаў ёй ліст і сказаў : "Гэта табе ад сына". Тэкля са слязамі на вачах раскрыла ліст . У ім, яе сын пісаў што зусім хутка ён будзе дома . Дні ішлі адзін за адным. Тэкля не магла знайсці сабе месца, але ў адзін дзень яна назаўжды страціла думка пра тое, што яе сын вернёться .. На наступны дзень, яна як звычайна ранняй раніцай пайшла на агарод . Прыбраць там , і за яе спіной пачулася ціхае: " Мама! " Тэкля павярнулася і ўбачыла свайго сына. Яны прайшлі ў дом, там яна яго накарміла, напаіла , і потым яны яшчэ доўга сядзелі і любаваліся адзін адным.</span>
Ажаніцца з добрай дзяўчынай
дзякаваць маці
дараваць сябру
дыхаць на поўныя грудзі
насміхацца з таварыша
заляцацца да дзяўчыны
збегаць па арэхі
перамяніцца да лепшага
іншым разам
ты маеш рацыю
паляваць на ваўка
з прычыны лені
раз на тыдзень
убачыць на свае вочы
хварэць на грып
