Што есць свята Стары Новы Год?
Стары Новы год - гэта рэдкі гістарычны феномен, дадатковы свята, які атрымаўся ў выніку змены летазлічэння. З-за дадзенага разыходжанні календароў мы адзначаем два «Новых года» - па старым і новым стылі.
У ноч з 13 на 14 студзеня кожны можа дазволіць сабе «дакалядаваць» самае любімае свята. Бо для многіх вернікаў людзей Стары Новы год мае асаблівае значэнне, паколькі ад душы адзначыць пачатак новага года яны могуць толькі пасля заканчэння Каляднага посту.
Сёння з году ў год папулярнасць Старога Новага года расце, і Беларусь не з'яўляецца выключэннем. Усё больш людзей ставяцца да яго як да самастойнага свята, які падаўжае зачараванне Новага года ці ж дазваляе адчуць гэта зачараванне ўпершыню. Бо гэтае свята больш спакойны, яму не ўласцівая мітусня, якая з'яўляецца непазбежным спадарожнікам Новага года.
<span>Наверное, тысячи сочинений написаны о маме. Для каждого человека мама - это самое дорогое и святое в жизни. Очень трудно передать ,что для тебя значит мама. Это все равно, что написать о значении солнца для всего живого на планете. Человек с самой первой минуты своей жизни неразрывно и навсегда связан с мамой. Это самое первое слово, которое произносит ребенок, и в самые трудные минуты жизни мы всегда обращаемся к маме.</span>
<span> <span>Мой самый близкий человек – это мама. Я её очень люблю. Мы вместе делаем дома уборку, играем в куклы, ходим гулять. Больше всего мне нравится с ней советоваться. Мама меня понимает как ни кто другой! Она мне иногда помогает делать уроки Моя мамочка строгая, но справедливая.</span>
<span>А ещё я люблю папу. Папа тоже может и поиграть со мной, и помочь в каких-нибудь делах. Например, подготовить доклад к уроку. </span>
<span>Но кроме родителей у меня есть братик Паша. Паша – мой любимый братишка. Мне нравится забирать его из детского садика.</span>
<span>Я очень люблю всех членов моей семьи. Они самые близкие, дорогие и родные мне люди. Мне кажется, что без них было бы в жизни очень трудно и скучно, ведь нельзя прожить без любви и поддержки близких людей. МАОЯ СЕСТРА ТАК НАПИСАЛА ЕЙ ПОСТАВЕЛИ оценку 4</span></span>
<span> </span>
Вобраз Вітаўта намаляваны аўтарам з надзвычайным захапленнем і любоўю. Іменна ў гэтым уладары Гусоўскі ўбачыў увасабленне вайсковай магутнасці і дзяржаўнай велічы княства Літоўскага. Князь Вітаўт паказаны ў паэме ў сваім паўсядзённым жыцці. У той час вельмі часта здаралася, што болыпае княства падпарадкоўвала сабе меншае. Побач жа з Вялікім княствам Літоўскім знаходзіліся такія магутныя дзяржавы, як Маскоўскае княства, Польскае каралеўства, якія не былі супраць таго, каб крыху пашырыць свае межы. А часам яшчэ і мангола-татары рабілі набегі. Пры такіх абставінах князь і яго дружына павінны былі быць «сцяной», за якой хаваліся ў час небяспекі жыхары княства. Разумеючы гэта, Вітаўт старанна рыхтаваў сваю дружыну і княства да будучых войнаў:
Сам гартаваны, як меч на кавалдзе паходнай,
Вітаўт і знаць не хацеў сабе болыиага шчасця,
Чым гартаваныя ў бітвах бясстрашныя раці.
Князь не звяртаў ніякай увагі на паходжанне сваіх воінаў. Для яго галоўным была доблесць кожнага дружынніка:
Ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!
Будзь ты магнатам, але калі дрэйфіш у справе,
Лес незайздросны ў такога — пагарда дружыны.
Таксама Вітаўт быў чулым, справядлівым, патрабавальным і жорсткім у адносінах да злачынцаў, хабарнікаў. Усе гэтыя якасці неабходны ўладару, бо інакш просты чалавек не будзе бачыць мяжу паміж добрым і дрэнным. Так, разумеючы, якое яго чакае пакаранне, разумны ніколі не пераступіць закон. Аб вышэйадзначаных якасцях князя Вітаўта Мікола Гусоўскі піша:
Строга і крута судзіў, і пры тым — справядліва...
... Прагнасць нажыцца пад шыльдаю варты закона,
Сквапнасць — загрзбці кавалак у бліжняга зрота —
Ён тыранічнымі сродкамі так пратараніў,
Што на вякі нават завод іх вывеўся ў княстве.
Кім бы. і чым бы ні быў ён пры іншых заслугах,
Нават за гэта адно я пяю яму славу.
У сваей «Песні пра зубра» Мікола Гусоўскі параўноўвае магутнасць зубра і веліч асобы князя Вітаўта. Аўтар адносіцца да знакамітага ўладара княства Літоўскага з відавочнай сімпатыяй і вялікай пашанай.
Рибосо́ма — важнейший немембранный органоид живой клетки, служащий для биосинтеза белка из аминокислот по заданной матрице на основе генетической информации, предоставляемой матричной РНК (мРНК). Этот процесс называется трансляцией. Рибосомы имеют сферическую или слегка эллипсоидную форму, диаметром от 15—20 нанометров (прокариоты) до 25—30 нанометров (эукариоты), состоят из большой и малой субъединиц.
В эукариотических клетках рибосомы располагаются на мембранах эндоплазматической сети, хотя могут быть локализованы и в неприкреплённой форме в цитоплазме. Нередко с одной молекулой мРНК ассоциировано несколько рибосом, такая структура называется полирибосомой (полисомой). Синтез рибосом у эукариот происходит в специальной внутриядерной структуре — ядрышке.Рибосомы представляют собой нуклеопротеид, в составе которого соотношение РНК/белок составляет 1:1 у высших животных и 60-65:35-40 у бактерий. Рибосомная РНК составляет около 70 % всей РНК клетки. Рибосомы эукариот включают четыре молекулы рРНК, из них 18S, 5,8S и 28S рРНК синтезируются в ядрышке РНК-полимеразой I в виде единого предшественника (45S), который затем подвергается модификациям и нарезанию. 5S рРНК синтезируются РНК-полимеразой III в другой части генома и не нуждаются в дополнительных модификациях. Почти вся рРНК находится в виде магниевой соли, что необходимо для поддержания структуры; при удалении ионов магния рибосома подвергается диссоциации на субъединицы.
Константа седиментации (скорость оседания в ультрацентрифуге) у цитоплазматических рибосом эукариотических клеток равняется 80S (большая и малая субъединицы 60S и 40S, соответственно), у рибосом бактериальных клеток (а также у рибосом митохондрий и пластид) — 70S (большая и малая субъединицы 50S и 30S, соответственно).
