Оранжевый так и пишется)))
Свецiн падарунак
І вось Свеце дванаццаць гадоў. Дзень прайшоў на ўра. З самай раніцы Свеце падарылі родныя падарылі падарункі. Мама падарыла кнігу Робін Гуд. Тата фарбы і палатно. Бабуля французскі шалік. Дзядуля прыгожы касцюм у школу. Пры гэтым цеплым лiстападаýскiм днём было вельмі весела. Пасля школы Імянінніца чакала сяброў і бацькоў. Яна выйшла на вуліцу пагуляць у класікі. Але раптам дзяўчынка пачула мяўканне. Паглядзела на дрэве і вось ... Маленькі кацяня глядзеў прама ў душы. Ён быў рябистый з вялікім белай плямай на грудкі. Лапкі гэтак жа былі белыя. Дрэва было ня высока, але Сьвета была маленькага росту і не даставаў. Яна прасіла дапамогу ў дарослых і суседзяў: - Цётка Фера дапамажыце! Надзея Дмитревна, вы можаце дастаць котёнка ?! Кірыл Станіслававіч, шаноўны, вам рукой дастаць! Людміла Пракопаўна і Раман Рамановіч пачакайце! Сябры пачалі збірацца, але ніхто таксама дапамагчы не мог. І толькі калі прыйшоў тата, дапамог. Ён спакойным крокам прынёс лесвицу і дастаý. Усё дзикавалися и дзякавали Свету и Бацьку. З таго часу Эрык, стаць з Светай.Гэта стало для Светы галоуным падарункам!
Вроде все...
Верш "Мова" Алеся Разанава гэта як танюсенькiя ноткi душы,пачуццi i перажываннi паэта, якiя ён хочу данесцi да сваiх чытачоу. Для кожнага сапраўднага беларуса, мова – багацце, а Алесь Разанаў сапраўдны беларус.
Верш “Мова” – верш аб непаўторнай прыгажосці нашай мовы. Усе разрозненыя гукi нясуцца адной ракой, адной мелодыяй. Паэт называе родную мову нiткай радства, якая пранiзвае сэрца беларуса.
Ён казаў: «У мове прысутнічае нешта, зразумелае без вымаўлення»
Ответ:
ничего не поноса.
На какую тему?
Вот что я поняла (снизу.
-Саша (имя) привет!
-Привет Маша (имя)
-Саш, а ты сделал упражнение которое нам задали?
-Да, конечно. Это было легко. Просто линейка нужна была и всё.
-Слушай, помоги не пожалуйста, я не поняла.
Ну ладно.
Перевели в переводчики
