Гром-р,м
Голы-л
Лес-л
Весна-н
Холодная-л,н
Я как смогла так и сделала. Если,что я не знаю беларусский
Мнагазначныя словы-словы,якія пішуцца аднолькава,але маюць некалькі лексічных значэнняў.Значэнні,якія ўзнікаюць у выніку пераносу назвы паводле якога-небудзь падабенства з аднаго прадмета,з'явы,дзеяння,чым-небудзь падобныя: правіць дзяржавай-правіць коньмі, вастрыё нажа-вастрые сатыры.
Амонімы-словы,якія пішуцца аднолькава,але маюць розныя значэнні.Гэта словы,якія маюць поўнае гукавое супадзенне ,але яны этымалагтчна розныя(розныя паводле значэння): бор(хімічны элемент),бор(стары сасновы лес),бор(свярло для лячэння зубоў)
Калі "залатыя" - у пераносным сэнсе, то "умелыя, добрыя". Калі ў прамым сэнсе, то такіх сінонімаў няма.
За гады вайны 44 ваенныя медыкі былі ўдастоены звання Героя Савецкага Саюза.Сярод іх - санінструктар Валерыя Гнароўская.Ёй было ўсяго дзевятнаццаць гoд,
калі яна аддала сваё жыццё на выратаванне байцоў і камандзіраў.
У чэрвене сорак другога года падраздзяленні 907-га стралковага палка займалі абарону на ўсходнім беразе ракі Северскі Данец.У бліндаж да камандзіра 1-га батальёна ўвайшла шчупленькая дзяўчынка ў салдацкай форме і прадставілася:
- Санінструктар Гнароўская.Прыбыла для праходжання службы.
Камбат сумняваўся, ці хопіць у яе сілы выносіць з полю боя раненых байцоў, (коска) і прапанаваў:
- Вам бы лепш у палявы медпункт.Там лягчэй…
Валерыя наадрэз адмовілася.Яе пакінулі ў батальёне.Ёй на самай справе было цяжка. Не магла глядзець на адкрытыя раны, з трудом выцягвала з полю боя раненых.Але ў яе быў цвёрды характар і лютая нянавісць да ворагаў.
Гэта здарылася асенняй раніцай тысяча дзевяцьсот сорак трэцяга года.Нашы войскі вялі напружаныя баі на берагах Дняпра.Толькі выйшлі з вёскі ,як трапілі пад агонь ворагаў.Бой быў кароткі.Немцы адступілі,але ў нашых былі страты.Каля лесу разбілі палаткі і палажылі туды раненых.З імі засталася Валерыя.
На досвітку павінны былі прыйсці за раненымі машыны з чырвонымі крыжамі,але толькі ўзышло сонца, пачуўся гул матора.Валерыя ўбачыла фашысцкі тыгр.Танк ішоў проста на палаткі.Валерыя схапіла сумку з гранатамі, абвешаная імі кінулася пад гусеніцы.Прагрымеў выбух.Танк замёр.Цаной свайго жыцця Валерыя выратавала семдзесят раненых воінаў.
За гэты подзвіг санінструктар Валерыя Восіпаўна Гнароўская была пасмяротна ўдастоена звання Героя Савецкага Саюза.
Пасля смерці Валерыі, КАМАНДЗIРЫ падраздзялення 907-га палка напісалі пісьмо яе маці (iнакш тут не сагласаваны дзейнiк i выказнiк падраздзяленне напiсалi) ”Вы можаце ганарыцца сваёй дачкой.Яна не схавалася ў цяжкі час,не баялася, а з горда паднятай галавой прыняла смерць,ратуючы раненых.Народ ніколі не забудзе яе.Клянёмся вам, што адпомсцім за гібель нашай сястры Валерыі,за горкія слёзы вашы, за слёзы ўсіх маці.”
Разбітая снарадамі, спаленная вёска Вербавая даўно ўзнялася з руін.Цяпер гэта сяло Гнароўскае.Іменем гераіні названы саўгас,а там,дзе загінула Валерыя, узвышаецца абеліск.
Я не очень люблю яркие и пышные цветы, что продаются в магазинах. Мне больше нравятся робкие полевые цветы такие, как ромашка, клевер, колокольчик, одуванчик.
Они привлекают меня своей простотой и легкостью. Они словно символы лета, как девочки, одетые в летние платьица. Торжественные розы и лилии, брызжущие красками астры и пышные гвоздики, конечно прекрасны, как и любой цветок, но что может сравниться с простотой и наивностью ромашки, мечтательностью колокольчика, скромностью одуванчика и смиренным видом клевера. Они заставляют улыбаться при их виде.
<span>Я считаю, что у меня есть много общего с этими цветами. Я мечтательна, как колокольчик, часто наивна, как ромашка, иногда тиха, как одуванчик, а иногда вспыльчива и ярка, как первый весенний подснежник. </span>