1) Цяпер на ўсю моц гудзе завод у тым месцы, <span>дзе калісьці было балота.
2) </span>Я буду паступаць у інстытут, <span>куды мы хадзілі на экскурсію.
3) </span>Начамі бушуюць моцныя навальніцы, <span>якія бываюць толькі летам.
4) </span>Мне падабаецца сукенка, <span>што мне падарылі на дзень нараджэння.
5) </span>Вось і саспела жыта, <span>якое было пасеяна на рауніне.</span>
Начальная форма: ЛУЖИН
Часть речи: существительное
Грамматика: дательный падеж, единственное число, мужской род, неодушевленное
Формы: лужин, лужина, лужину, лужином, лужине, лужины, лужинов, лужинам, лужинами, лужинах
1. За сялом, за пералескам злосны вецер свішча: там спраўляе завіруха гульбішча-ігрышча.
2. Аглянуўся: кусцікі згінулі ў процьме ночы.
3. Пайдзі лугамі ў поўдзень светлы: у<span>весь твой край, як сад, цвіце.
4. Ды не да ягад мне: вось-вось сонца за лес сядзе.</span>