План:
1.Людзи не верыли у Бога
2.Размова Ноя з Богам
3.Ной будуе каучэг
4.Уся сям'я Ноя и жывелы разам з им идуць у каучэг.
5.Вялики патоп
6. Ной выпусциу гургана
7.Праз некальки дзен голуба,яки вярнууся
8.Праз 7 дзен зноу выпусциу голоба,яки не вярнууся
9.Навокал суша
10.Усе выйшли з каучэга
Новых сяброў нажывай, але старых не забывай.
Не той друг, што мёдам мажа, а той, што праўду кажа.
Слова, якое называе тое, пра што ці
пра каго гаворыцца ў сказе, называецца дзейнікам. Дзейнік адказвае на пытанні
хто?, што?
Дзейнік – галоўны член сказа.
Сказ – больш складаная
сінтаксічная адзінка, чым словазлучэнне, а таму і сінтаксічная сувязь слоў у
сказе таксама больш складаная і разнастайная.
Граматычная аснова можа
складацца і з аднаго галоўнага члена – дзейніка ці выказніка.
Самай тыповай формай выражэння
дзейніка з'яўляецца назоўнік назоўнага склону:Зімовыя хмары нізка павіслі над
зямлёй.
У ролі дзейніка часта выступаюць займеннікі: Яны дужа
сябравалі, Лявон і Ціхан.
Радзей у ролі дзейніка выступаюць іншыя часціны мовы, пры гэтым
яны набываюць значэнне назоўніка ў назоўным склоне. Напрыклад: Здарылася
самае страшнае ;Абое стаялі разгубленыя; Жыць – Радзіме служыць .
Дзейнік можа быць выражаны спалучэннем слоў, напрыклад: Міхаська
і Кастусь употайкі пазіралі на Васіля, ледзь прыкметна пасмейваліся з яго.
<span>Дзейнік —
гэта слова або спалучэнне слоў, якое абазначае той прадмет думкі, пра дзеянне,
стан, уласцівасці або якасці якога паведамляецца ў выказніку, г. зн. галоўны
член сказа, які граматычна не залежыць ад іншых членаў сказа і паясняецца
выказнікам.</span>
Ветерпарануоуваецца з воукам якi выу усю ноч. Выу-пiшем у ю(нескладовае) таму- што пасля галоснай.
Воук-(у нескладовае) пасля галоснай.
Змоук-( у нескладовае) пасля галоснай.
Пэуна-пасля голоснай( у нескладовае)
Стаумiуся-(у нескладовае) пасля галоснай
Да гэта яуляецца словазлучэннем