На-ра-джэ-нне,а можно и так на-ра-джэн-не
Жылі-былі вожык ды зайчык, яны сябравалі. Аднойчы вожик пайшоў грыбы збіраць. Насустрач яму зайчык. Заяц кажа:— Што гэта ты робіш?— Збіраю запас на зіму,— адказаў вожык.— У такі цудоўны летні дзень? Усё з табою зразумела…Прыйшла зіма, ежы ў зайчыка не было,пайшоу ён да вожыка.— Прывітанне! Ці можаш ты даць мне крыху ежы?— Я яшчэ ўлетку збіраў грыбы, а ты што тады рабіў?— Бавіўся…— Добра, бяры крыху, але больш не дам!— Дзякуй табе, вожык, цяпер буду ведаць, што трэба самому пра гэта клапаціцца!І пачалі яны дзяліцца ўсім. І былі гэта верныя сябры!
Лясная ф<u>ія</u>лка, цікавы матэр<u>ыя</u>л, мін<u>ія</u>цюрны тэлефон, славуты б<u>іё</u>лаг, грац<u>ыё</u>зны алень, праявіць ініц<u>ыя</u>тыву, чырвоныя глад<u>ыё</u>лусы, юны энтуз<u>ія</u>ст, чатырохструнная в<u>ія</u>ланчэль, плямістая г<u>іе</u>на.
На склады: і-ры-ска, лаў-ка, а-ло-вак, а-рэ-лі, вей-кі, ба-цька, гуль-ня.
(спалучэнне двух шумных зычных не раздзяляецца і адносіцца да наступнага склада; спалучэнне двух санорных раздзяляецца, першы - да папярэдняга склада, другі - да наступнага; спалучэнне санорнага і шумнага раздзяляецца, санорны - да папярэдняга, шумны - да наступнага)
Для пераносу: ірыс-ка, лаў-ка, ало-вак, арэ-лі, вей-кі, баць-ка, гуль-ня.