Наверное это гром, по крайней мере я так думаю
Порой сразу бывает трудно решить: что правильно употребить — «не» или «ни» — в том или ином предложении. Но на самом деле всё элементарно, можно наглядно это доказать. Когда пишется «не», а когда — «ни»? Фото: wrangler, Shutterstock.com Немного теории. Чаще всего выбор между «не» и «ни» зависит от смысла фразы: «не» — отрицает, «ни» — усиливает. Давайте осмыслим. Начнём с самых простых примеров отрицаний: Я пришёл не один (а с товарищем). Не раз я приходил (а пять раз). В свою очередь, усиление выглядит следующим образом: Ни один не пришёл (совсем никто). На пляже ни души (совсем никого). Также отрицание можно выразить с помощью союзов «не то чтобы не»; «если не, то»; «не только, но и»; «не то, не то». В данных конструкциях следует употреблять только «не». Теперь отметим устойчивые формы с «ни»: ни дать ни взять; откуда ни возьмись; во что бы то ни стало; ни с того ни с сего; как бы там ни было. Именно с «не» употребляются следующие наречия: пока, едва, только. «Ни» встречается в похожих друг на друга конструкциях: где бы ни, что бы ни, какой бы ни, сколько бы не.
З таго часу, як з'явіўлася сацыяльная розніца, людзі пачалі жыць ў разладзе. Багатыя і бедныя людзі часта не маглі быць разам, таму што іх бацькі былі супраць гэтага.
Героі камедыі "Паўлінка" перажываюць гэтую розніцу. Маладыя людзі закахаліся адзін ў аднаго, але іх бацькі лічаць, што дзяўчына дастойна лепшага, яны нават не цікавяцца, што па гэтаму пытанню думае сама Паўлінка. Яе бацькоў зразумець нескладана: яны хочаць, каб іх дачка была шчасліва, але шчасце - гэта такая рэч, якую людзі складаюць самастойна, без дапамогі іншых, няхай нават і блізкіх людзей.
Такім чынам, аўтар камедыі добра перадаў чытачу гэтую праблему. На жаль, яна застаецца актуяльнай і на сённяшні дзень, але толькі самі людзі могуць пабароцца за сваю любоў, негледзячы ні на што.
<span>Дзве вёскі, два вялікіх заданні, тры заданні, абодва браты, абедзве сястры, паўтара стагоддзя, паўтары тоны, трыццаць два студэнты, дваццаць дзьве вучаніцы, чацвёртым панядзелкам </span>
Скошаная трава ужо добра падвяла на сонцы.
Падрослая высокай травой сцяжына вяла да самай леснiчоукi,
З выколiцы была добра вiдаць наша школа, размешчаная на ускрайку мястэчка.
Сонца ахутанае шэраю смугою, нясмела уставала з-за лесу.
Сцены хаты амаль напалову закравала насунутая грыбам страха з тоустым пластом вiльготнага моху.
