Губаты яго паэтаму так и назвали тамушто кали дзеци лясничага пазнакомились з им то у яго нижняя губа адвисала ен быу дыхлик и не мог гулять но потым яго накармили и ен стау игрывы вот тольки зря яны яго прыручыли тамушто ен стал дамашним гэта яго и пагубило
Мілейшы, больш мілы, менш мілы, наймілейшы, найбольш мілы, найменш мілы.
<span>надоуга пасвятлела шэрае снежаньскае неба. усталявалися цеплыя сонечныя дзяньки. згинули маразы са стрэх закапали буйныя кропли .у лесе з'явилися праталины. на пнях дружными сямейками вырасли апеньки.</span>
Як сап-раў-дны фан-та-зёр ён кла-дзе на шы-бы ўзор. Раз-ма-лёў-вае іх так, што зай-здрос-ціць і мас-так.