Только и изменяй на i. И про у краткое не забывай.
<span>З задавальненнем я прачытау твор Змитрака Бядули "Бондар". У им расказваецца аб "залатых рук" майстры Даниле и яго жонцы Аудоцци. </span>
<span>Стары Данила у апавяданни аписваецца як не проста бондар, а вялики мастак сваёй справы. Кали ён садзиуся майстраваць свае вырабы, усё навокал замирала. Гэты чалавек уваходзиу у нейки транс, забывау аб ежы, сне и аб усём, што тварылася навокал. Ён амаль сусездеу выправажау з хаты, каб не перашкоджвали яго працы. Глядзець на працэс узникнення лыжак, начовак и иншых пасудзин магла тольки яго жонка Аудоцця. У их не было дзяцей и жонка жыла цикавасцю Данилы. Як адгалосак, як цень свайго мужа, радавалася яго радасцями, гаравала яго горам. Аудоцця у творы - вельми симпатычны персанаж. Гэта вобраз - прыклад беларуская жанчыны у сям'и. </span>
<span>Бондар Данила быу сучасным мастаком свайго рамяства. Яго не цикавили грошы, тольки творчасць. Мастацтва гэтага тварца магло знайсци выйсце далей яго акружэння. Душу и помыслы вяликага майстра аднавяскоуцы уразумець не магли (так яму здавалася), а знатныя паны не цикаилися и не захаплялися творами Бондара. </span>
<span>Даступнай мовай Змитрок Бядуля данёс да чытача вобраз свайго литаратурнага героя, яго помыслы, яго думки. Гэты творпрымусиу мяне задумацца аб жыцци, аб яго цэннасцях. Не трэба замыкацца у сабе, падтрымку ва усим неабходна шукаць у акружаючых людзях. А свой талент и жыццёвый вопыт перадаваць другим и не хаваць у сабе. только на i беларускае замянi</span>
Багацце - гэта не толькi грошы, але i дабрыня, любоу, шчырасць.
Пра рамонакЯ з дзяцінства люблю палявыя кветкі. Асабліва мне падабаюцца рамонкі. Гэта мой любімы кветка. Я памятаю яго з дзяцінства,калі мой тата прынёс мне маленькі букецік гэтых выдатных кветак. Рамонак - выдатная і прыгожая: жоўтая сердцевинка і белыя пялёсткі. Яна пахне лугамі, прыродай, цёплай вясной. У гэтым невялікім кветцы як быццам адлюстроўваецца само сонца, у іх - сама натуральнасць і хараство. Мне падабаюцца іх прыемны водар. Я шмат чытала пра гэтыя кветкі і самая цікавая легенда пра іх - гэта казка маёй бабулі. Яна мне казала, што гэтыя кветкі казачна-чароўныя. У іх форма кветкі вельмі падобная на парасон, і людзі ў даўнія часы верылі, што рамонкі служылі парасонамі ў малеьких казачных істот – дзіўных фей і чароўных гномік, якія жылі на палянках і лугах. Калі пачыналася непагадзь і церусіў халаднаватае дожджык, гэтыя мілыя істоты, маленечкія чалавечкі хаваліся рамонкам або хаваліся пад яе як пад парасон. І ім не быў страшны ніякай дождж, яны нават маглі падарожнічаць і шпацыраваць пад гэтымі неверагоднымі парасонамі, не баючыся прамокнуць. Да чаго великолепныэти кветкі! Я захапляюся імі заўсёды.Іх нельга не любіць, яны сімвал рускай прыроды, прыгожыя і далікатныя, і дораць дабрыню сэрца.
Мая Радзіма
Беларусь! Цікавы край, мужны, працавіты і гасцінны народ! Гэта можна пачуць у размове, Пачуць ад тых, хто ў гады вайны змагаўся з ворагам на беларускай зямлі, і ад тых, хто часова жыў у нашай рэспубліцы або проста прыязджаў да нас па якіх-небудзь справах, і ад тых, хто ведае Беларусь з кніг, газет, паўражаннях сваіх таварышаў.
Беларусь мае добрую славу ва ўсім свеце. Слава яе звязана з гераізмам, праяўленым беларускім народам у гады ліхалеццяў, з велізарнымі пераўтварэннямі, што адбыліся ў краіне з таго часу, як народ стаў гаспадаром свайго лёсу, з матэрыяльнымі і духоўнымі здабыткамі, якіх з кожным годам становіцца больш і больш.
Той, хто прыязджае ў нашу рэспубліку, не ўбачыць тут ні марскога ўзбярэжжа, ні высокіх гор, ні бязмежных стэпаў, ні пясчаных пустыняў з рэдкімі аазісамі. Тэрыторыя Беларусі пераважна раўнінная, перасечаная невысокімі ўзгоркамі, пакрытая лясной і травяной расліннасцю. Дзе б мы ні апынуліся ў рэспубліцы, усюды ўбачым нямала цудоўных куткоў, якія надоўга пакідаюць светлы след у памяці.
Мяне выкликали да дошцы,каб паказаць на геаграфичнай карце Афрыку.