Кожны чалавек непасрэдна звязаны з той зямлёю,на якой нарадзіўся. Так і мы, дзеці нашага мілага краю,павінны ведаць, што месца, дзе ты нарадзіўся, і жывеш – гэта самы цудоўны падарунак лёсу, самае дарагое, што у нас ёсць.
Патрэбна толькі сэрдцам адчуць еднасць з ім, услухацца ў родны гоман шапатлівыш лясоў, адчуць тую сілу, якую можа даць чалавеку толькі родная зямля, родны кут.
І я адчуваю такую сілу, яднанасць са сваім родным кутам, са сваёй вёскай.
Мая вёска знаходзіцца ў самым сэрцы Палесся, на Жыткаўшчыне, і назва яе- Грычынавічы. Кажуць, што некалі на месцы вёскі было балота, непраходная дрыгва.А называлася гэта балота Грычын. Адсюль і пайшла назва маёй вёскі. Вёска мая невялікая і нічым не адрозніваецца ад іншых.Усяго толькі дзве крамы,школа, дзе л`юцца дзіцячыя галасы. Няма паблізу ні рэчкі, ні возера, ні прадпрыемстваў,фабрык, няма нічога цікавага, на што можна было б звярнуць увагу. Але я любіў і буду любіць свой край такім, які ён ёсць.Для мяне ён заўсёды будзе прыгожым, мілым краем.
Адлятаюць у вырай журавы.так хацелася б паляцець разам з імі і пабачыць,як там,у іншых краінах.Няўжо дзе-небудзь ёсць край, прыгажэйшы за нашу Беларусь, за мой родны куток, дзе чыстыя рэкі, пяшчотныя,шчырыя словы і добрыя людзі? Няўжо дзе-небудзь можна быць шчаслівым, акрамя як на родная зямлі?
А шчаслівымі журавы будуць толькі тады, калі яны вярнуцца да дому, да свайго гнязда.
Так і чалавек. Калі ён паедзе жыць за мяжу, то ягобудзе цягнуць да сваёй Радзімы, да роднага кутка. Дзе б ён ні быў: за марамі, акіянамі, на іншым кантыненце, ён ніколі не забудзе роднай мовы, якой навучыла яго маці.
Прайшла вайна. Маю веску яна таксама не абмінула. Яе палілі, разбуралі, але яна аджывала.І зараз, калі заходзім к ветэранам, ад іх можна пачуць, што Беларусь- цікавы край, мужны, працавіты і гасцінны народ. Пачуць ад тых, хто ў гады вайны змагаўся з ворагам на беларусскай зямлі, у маёй роднай вёсцы.
Многія звязваюць назву майго краю з буслам.Ён таксама белы, чысты, як мой край. Гэта птушка, якая лунае над нашымі краявідамі, выбірае сабе жытло каля паселішчаў чалавека. Згодна з народнымі прыкметамі- буслы прыносяць дабрабыт.
Я гавару так, таму што ў мяне ёсць нешта агульнае з буслам. Я не магу ўявіць сябе без нашых цудоўных краявідаў, без матчынай мовы, без нашыш меладычных песен- ўсяго таго, што называецца двума простымі і такімі чыстымі словамі- родны кут. Яны ўраслі каранямі ў сэрца і адабраць іх можна толькі з жыццём.
<span>1. Капітану не вельмі верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілева.
</span><span>2. Папрасякалі днішчы чаўноў, віцін, шугалеяў.
3. Не пашкадавалі апошняй душагубкі. </span>
<span>4. Яго павінны былі вылечыць, выспаведаць перад тварам Усёдаравальнага і толькі потым застрэліць, як сабаку.
</span><span>5. Тут у вераб'іную ноч дрэнна.
</span><span>6. Усе старыкі на пойме вадой залье...</span>
Заяц,корень заяц,оканчание нулевое.зайчик,корень зайч,суффикс ик.,нулевой окончание.
Нездарма кажуць: куранят па восені лічаць. Але ж сёння гэтая прымаўка актуальная не столькі для птушкагадоўлі, колькі для хлебаробаў, садаводаў, агароднікаў. Восень — прынцыповы і бескампрамісны экзаменатар, яна выводзіць выніковую адзнаку строга па факце, у залежнасці ад сабранага ўраджаю. Аднак галоўны экзамен яшчэ наперадзе: мала сабраць ураджай, яго трэба яшчэ захаваць. І гэта вельмі важная задача як для вялікіх сельгаспрадпрыемстваў, так і для маленькіх фермерскіх гаспадарак, уладальнікаў прыватных падворкаў, дачнікаў. Ды і надвор’е ў гэтым годзе не вельмі спрыяла — асабліва праблемная сітуацыя склалася з садавіной, ураджай якой прыкметна паменшылі вясновыя замаразкі.Закладка гародніны і садавіны на захоўванне паўсюль ідзе поўным ходам. Толькі ў стабфонд Мінска на будучы міжсезонны перыяд трэба закласці 15 тысяч т бульбы, 7 тысяч т капусты, 5 тысяч т морквы, 3 тысячы т буракоў, 2,5 тысячы т цыбулі, 4 тысячы т яблыкаў. Тым часам у палях і на прысядзібных участках працы пакуль хапае. Да прыкладу, на Віцебшчыне яшчэ трэба выкапаць амаль палову бульбы. Дарэчы, у гэтым годзе яна ўрадзіла — ураджайнасць амаль на 39 цэнтнераў пераўзыходзіць леташнюю і па Віцебскай вобласці складае ў сярэднім 342,9 ц/га. А ў Гомельскай вобласці сярэдняя ўраджайнасць цыбулі на 20% вышэйшая за леташнюю, капусты і буракоў — на 45%. Зялёнага гарошку сабрана на 600 т больш, чым у мінулым годзе. І хаця канчатковы прагноз па валавым зборы гародніны рабіць заўчасна, аграрыі ўпэўнены, што ён будзе не ніжэйшы, чым у 2016 годзе. Патрэбнасці насельніцтва ў асноўных відах харчавання яны змогуць задаволіць у поўным аб’ёме і практычна да наступнага ўраджаю.
Частка гародніны паступае ў гандлёвую сетку, але яе масавая рэалізацыя адбываецца на кірмашах. За час іх працы, паводле ацэнак спецыялістаў, як правіла, прадаецца каля 30% сабранай агародніны і садавіны. Асаблівая ўвага — ветэранам вайны, пажылым людзям, інвалідам. У Мінску, напрыклад, даставіць абраны тавар прама да кватэры ім дапамагаюць байцы — студатрадаўцы БРСМ, транспарт прадаставіў гарвыканкам. І цэны на кірмашах даступныя, без гандлёвых нацэнак. Таму карыстайцеся магчымасцю — сезон кірмашоў працягнецца да канца кастрычніка. І спяшайцеся з уборкай уласнага ўраджаю — па начах ужо адбываюцца замаразкі.
Пагадзіцеся, калі засекі поўныя, і зімаваць весялей. Смачна вам есці!
