Прыметник — самастойная часцина мовы, якая абазначае якасць, уласцивасць або прыналежнасць прадмета и адказвае на пытанне «яки», «якая», «якия», «чый». У беларускай мове прыметники змяняюцца па родах, склонах и ликах.У сказе прыметник можа быць азначэннем и именным выказникам.
Без мастацтва маё жыццё не мае значэння.
Пралеска
ляснічы
лясок
лясны
падлесны
калі ласка!
1)Лёгка, добра было на душы, і, калі б не клопат, выкліканы заданнем, якое я атрымаў, можна было б цалкам аддацца сузіранню таго, як хораша надыходзіла маладая вясна.
2)Неба было чыстае, сонца свяціла ярка, аднак не грэла: надыходзілі самыя марозныя дні зімы.
3) Мікола не адказаў, але па яго суровым позірку яна прачытала, што ён не пахіснуўся, і адчула: з ім будзе цяжка.
4)Перадасенняе сонца, хоць яно і здаецца цёплым і яркім, усё ж грэе толькі з тога боку, куды падаюць промні, а ў цяньку яго быццам і няма: павернешся спінаю ад сонца, адразу ж адчуеш халадок.
<span>По "белорусскому", просто иди н а х у й</span>