ОНИ НЕ ОБРАЗОВАНЫ ГРУБЫЕ ВЛАСТНЫЕ ЖАДНЫЕ ИЩЮЩИЕ ВО ВСЕМ СВОЮ ВЫГОДУ НЕ ДАЮЩИЕ ДРУГИМ ПРАВА ВЫБОРА ЛЬСТИВЫЕ И ТД
1. В каком году написана комедия Мольера «Мещанин во дворянстве»?<span><span> 1а ) 670 б ) 1690 в ) 1680 г ) 1660.
</span></span><span> 2. Кто переводил на русский язык комедию ?
а ) Любимов б ) Пушкин в ) Пастернак г ) Лев Толстой.
3. Какого героя нет в комедии ?
а ) Журден,Б ) Клеонт в ) Люсиль г ) Сесиль.
4. Какой учитель является героем пьесы ?
а ) учитель философии б ) учитель обществознания в ) учитель политэкономии г ) учитель русского языка.
5. Сколько лакеев было в " Мещанине во дворянстве "
а ) 1 б ) 2 в ) 5 г ) 3.
6. К какому сословию принадлежал Журден?
а ) к буржуазному б) к мещанскому в ) к крестьянскому г ) к помещичьему
7.Журден слушал серенаду. Он посчитал ее
а ) слащавой б ) пресноватой в ) скучной г ) веселой.
8. Какого ученого вспомнил философ, когда разнимал дерущихся.
а ) Геродота б ) Сенеку в ) Тарле г ) Менделеева.</span>
Сатира позволяет смотреть на вечные несправедливости мира.
каждый в той или иной степени обладает чувством юмора, а ведь именно оно и выражается сатирой.
Смех над собственной низостью и низостью других способен вызвать гнев, а за ним - действия.
Так что сатира - это неотъемлимая составляющая человеческой души во все времена, и никогда люди не смогут от нее отказаться, она всегда будет нужна.
<span>Здравствуй, дорогой солдат! Я пишу к тебе из далекого 2017 года. В своем письме я хотела бы рассказать о мирной жизни, поблагодарить тебя за подаренную нам свободу и поддержатьв трудную минуту твоей жизни.</span>
<span>Прошло уже много лет с того времени, когда голубое небо разрезал рокот самолетов с фашистскими крестами на крыльях, когда тишина городов сменилась гулом разрывающихся бомб, когда просторные улицы нашей страны заполнила военная техника… Я часто думаю об этих годах истории и понимаю, как тяжело было твоему поколению.Вы, вчерашние школьные выпускники, мечтающие о светлом будущем, так рано повзрослели. Сколькопришлось пережитьвам на фронтах войны: страх и предательство, унижение и разочарование, голод и смерть близких.</span>
<span>Обращаясь ко всем, подарившим нам свободу, мне хочется сказать: «Держись, солдат!Впереди четыре года жестоких сражений за каждую пядь Родины. Впереди еще Брестская крепость, Хатынь, блокада Ленинграда, бои за Сталинград и Москву, Курская битва, разрушенные деревни <span>и города.</span></span>
<span>У камедыі Кандрат Крапіва (К.К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага
выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на
вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга - чалавек крыштальнай
сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна
запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу,
ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых
- учынак несумленны, дрэнны. І няхай сабе пярэчанне Тулягі вельмі
нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханы чалавек усе ж
адважваецца на гэта, з'яўляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай
чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу,
але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не
ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу у недарэчныя, смешныя
сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга
лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і
сон. Гэта ўсе можна прасачыць у сцэне, дзе Туляга з рознымі агаворкамі
расказвае Левановічу пра ўсе свае няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку
Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інстытута, Туляга пачынае
разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяўся пісаць для
Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага
Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе
напішу навуковую працу! Насмяяўся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі,
пасмяюся ж і я з цябе". У яго нараджаецца вялікі гнеў да прайдзісвета,
нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за
тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы
адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць,
гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага.
Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і
становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як
Гарлахвацкі.
Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.</span>
