1)-за то что попал в плен к немцам 2)-родные сами бедно жили 3)-один день
Евгений Шварц и его сказки в представлении не нуждаются. Особенно «Сказка о потерянном времени». Я уверена, даже тот, кто её не читал, обязательно смотрел одноименный фильм. Так что в этой части я без комментариев добавляю свой благодарный отзыв этой замечательной сказке.<span>
В детстве эту сказку я не читала, только смотрела фильм. Сказка оказалась неожиданно коротенькой.</span>
Татар халык шагыйре Габдулла Тукай (Габдулла Мөхәммәтгариф улы Тукаев)
1886 елның 14 апрелендә элекке Казан губернасы Мәңгәр волосте (ТАССР
Арча районы) Кушлавыч авылында туа. Кечкенәдән ятим калган Габдулла,
кулдан-кулга йөреп, балачагын Сасна, Өчиле, Кырлай авылларында уздыра.
Башлангыч белемне Кырлай авылы мәдрәсәсендә ала.
1895 ел башыннан Тукай Уральск шәһәрендә яшәүче туганнары гаиләсендә тәрбияләнә. Биредә ул татар халык иҗатын һәм әдәбиятын җентекләп өйрәнә, гарәп, фарсы, төрек, рус һәм башка халыкларның әдәбиятлары белән таныша, рус теле аркылы Көнбатыш классик әдәбияты казанышларын үзләштерә. Үзе дә беренче шигырьләрен иҗат итә.
Уральскидагы әдәби-мәдәни хәрәкәт Тукай тормышында хәлиткеч роль уйный. 1905 елгы революция дулкыны белән зур әдәбиятка килеп кергән әдип монда җәмәгать эшлеклесе, журналист, тәрҗемәче һәм шагыйрь буларак формалаша.
1907 елның көзендә Тукай Казанга кайта. Ул үлемсез әсәрләренең күбесен шушында яза; профессиональ революционерлар даирәсенә керә; татар культурасының революцион-демо-кратик канатын җитәкләүгә алына. Шагыйрьнең сугышчан шигърияте һәм иҗтимагый, әдәби процессларның иң четерекле проблемаларына багышланган публицистик чыгышлары әдәби-мәдәни хәрәкәтнең төп юнәлешен билгеләүче көчкә әверелә.
Габдулла Тукай 1913 елның 15 апрелендә Казанда үпкә авыруыннан вафат була. Тукай татар халкының яңа реалистик әдәбиятына һәм хәзерге заман татар әдәби теленә нигез салучы булды. Шагыйрь иҗтимагый прогресска хезмәт итүне үзенең гражданлык бурычы итеп санады; кыска гына гомер юлында күпкырлы иҗаты белән татар культурасы тарихында яңа эпоха ачты.
Г. Тукайны башка милләт халыклары да үз итә. 1986 елда, шагыйрьнең тууына 100 ел тулу уңаеннан, Берләшкән Милләтләр Оешмасының Мәгариф, фән һәм культура буенча комитеты (ЮНЕСКО) бу бәйрәмне халыкара күләмдә билгеләп үтте.
Мне очень понравился Большой дворец он очень красив!
<span> В глаза сразу бросается отличие архитектуры дворца от архитектуры всех остальных построек. Дворец, построенный В. Баженовым, не понравился императрице, и она приказала снести его. Работы по возведению нового дворца были поручены </span><em>архитектору М. Казакову</em><span>. Десять лет трудился мастер, но Екатерина II так и не оценила его работу — она умерла в 1796 году, не дождавшись окончания строительства. И я бы хотел посетить его еще раз!</span>
<span>Бабка была тучная, широкая, с мягким, певучим
голосом. В старой вязанной кофте, с подоткнутой за пояс юбкой
расхаживала она по комнатам, неожиданно появляясь перед глазами как
большая тень.
-Всю квартиру собой заполнила !… - ворчал Борькин отец .
А мать робко возражала ему :
- Старый человек … Куда же ей деться ?
-
Зажилась на свете …-вздыхал отец. - В инвалидном доме ей место - вот
где !Все в доме, не исключая и Борьки , смотрели на бабку как на
совершенно лишнего человека.
Бабка спала на
сундуке. Всю ночь она тяжело ворочалась с боку на бок ,а утром вставала
раньше всех и гремела в кухне посудой . Потом будила зятя и дочь :
- Самовар поспел . Вставайте ! Попейте горяченького -то на дорожку …
Подходила к Борьке :
-Вставай, батюшка мой , в школу пора !
- Зачем ? - сонным голосом спрашивал Борька .
- В школу зачем ? Темный человек глух и нем - вот зачем !
Борька прятал голову под одеяло :
- Иди ты , бабка …
- Я-то пойду , да мне не у спеху , а вот тебе к спеху.
- Мама ! - кричал Борька .- Чего она тут гудит над ухом , как шмель ?
-
Боря, вставай ! - стучал в сенку отец .- А вы, мать, отойдите от него ,
не надоедайте с утра . Но бабка не уходила . Она натягивала на Борьку
чулки,фуфайку. Грузным телом колыхалась перед его кроватью, мягко
шлепала туфлями по комнатам , гремела тазом и все что-то приговаривала. В
сенях отец шаркал веником.
- А вы , мать, галоши дели ? Каждый раз во все углы тыкаешься из-за них ! Бабка торопилась к нему на помощь.
-
Да вот они, Петруша , на самом виду . Вчерась уж грязны были , я их
обмыла и поставила. Отец хлопал дверью. За ним торопливо выбегал Борька.
На леснице бабка совала ему в сумку яблоко или конфету, а в карман
чистый носовой платок.
</span>