Узоры пейзажная лірыкі Купалы- гэта усім вядомыя вершы \"Дзве таполі\", \"Адцвітанне\", \"Жніво\" і іншыя. Для мяне ж выдатнейшы ўзор пейзажнай лірыкі Купалы- верш \"Явар і каліна\".
Песняй вясны лебядзінаю,
Скінуўшы зімнія чары,
Шэпчуцца явар з калінаю
Ў сумная даліне над ярам.
Тым, хто цікавіцца творчасцю беларускага песняра, хто хацеў бы спасцігнуць усю глыбіню яго паэзіі, я бы параіла не пакінуць без увагі, абавязкова прачытаць гэты незвычайна чуллівы, поўны пяшчоты і глыбокага сэнсу верш.
Пра гэты верш хочацца сказаць \"меладычны\", і нядзіўна, што ён пакладзены на музыку. Музыку на словы Купалы напісаў беларускі кампазітар Ю.Семеняка, выконваюсь песню вядомыя беларускія \"Песняры\" , а так сама наш суайчыннік з Амерыкі Багдан Андрусішын. Не толькі \"Явар і каліна\" пакладзены на музыку, але і іншыя вершы Купалы : \"Я ад вас далёка\", \"Зваяваным\", \"Спадчына\".
\"Явар і каліна\"- гэта, сапраўды, больш чым верш пра прыроду. У ім зліліся радасць вясновага абуджэння прыроды, пяшчота і каханне, легенды і паданні беларускай зямлі пра русалак і даўнейшыя павер\'і беларусаў пра тое, што прырода - гэта жываю істота.
Слухаюць смехаў русалчыных,
Лопату крылляў начніцы,
Ветру павеваў ап\'янчаных,
Плюскату шклістай крыніцы.
Беларускі пісьменнік Іван Навуменка сказаў пра верш \"Явар і каліна\", што \"гэта выказаная замілаванымі, надзвычай экспрэсіўнымі паэтычнымі радкамі хвала Жыццю, Каханню... у вобразах дрэў...што шэпчуцца аб чымсьці неразгаданным, таямнічым пад вечным небам\".
Вавёрка-дупло
заявок так называецца
Ответ:
Пра тое, як Свіслач ўзяла ў мужыкі Менеска ...
Нямала легенд склалі мінчане пра сваё любімым горадзе. Ёсць сярод іх і тая, што распавядае пра яго падставе.
Даўным-даўно жыла на белым свеце дачка Вадзянога - Свіслач. Славілася яна незямной прыгажосцю, а размяшчэння яе дамагаліся сам Пярун і Жыжаль. Але непакорлівай была прыгажуні, смяялася над жаніхамі, а аднойчы прапанавала ім паспытаць каменны вясельны пірог. І ў рэшце рэшт паплацілася за свой характар - засталася адна-адзінюткая ... Калі прыгажуня канчаткова страціла надзею выйсці замуж - расплакалася перад бацькам Вадзяніком. Пашкадаваў яе стары: - Цяжкія выпрабаванні даеш ты жаніхам сваім. Зло смяешся над імі. Няма сярод багоў таго, хто б падышоў да цябе. Але ёсць яшчэ людзі. Можа, на наша шчасце приглянешься ты самому смеламу, самому выдаліць, самаму багатаму з іх? Можа, не спужаецца ён паспрабаваць твайго каменнага пірага? А я ж зраблю так, што людзі будуць часта прыходзіць у гэтыя месцы. І стварыў тады Вадзянік на беразе Свіслачы капішча: на месцы, дзе сваталіся да яе Пярун і Жыжаль, вырас дуб і з'явілася вогнішча. А дачка яго, кажуць, на самай справе выйшла замуж за чалавека. І быў гэта князь Менеск, які не разгрызают каменны пірог, а пабудаваў вадзяны млын, жорны якой размололи не адзін валун. А потым заснаваў на берагах ракі горад-крэпасць, назваўшы яго сваім імем ...