Вось і снег...
Пабялела зямля,
I стаілася ўсё навакола.
I ляціць, і ляціць ён здаля,
Быццам пыл з-пад шырокага кола.
Абарвалася тонкая ніць
Паміж рознымі порамі года.
На бярозах ці іней звініць,
Ці надзея твая, ці самота?
Вераб'ёў пазганяла з галля,
I шпакоўні нікім не заняты.
Цішыня.
Пасмялела зямля,
Што не зойдуцца ў сцюжы зярняты.
Вось і снег. Перайначыўся свет.
Завіруха мяце навакола.
Толькі б мне не пакінуць свой след,
Быццам пыл з-пад імклівага кола.
А где само задание, семья собственно нужно разбираться?
Гляджу: ідуць па дарозе пан з чарнакніжнікам і раптам павярнулі да густога яловага лесу.
Грышку пакідаюць сілы: ён выпускае з рк дуду і падае, самлелы, на дол.
<span>Ад гэтага крыку прачынаюцца парабкі, бягуць на дапамогу і знаходзяць яе ў сенцах: яна ляжыць як нежывая.</span>
1.гультая
2.ведаў,смеласці
3.навукі
4.Розуму,вычэй
Аднойчы я ишоу да хаты и убачыу што гняздо синички ляжала на зямле. Я тиха падыйшоу да яго и убачыу пценьчыка синицы. Я пагладеу у верх але там не кога не было. Я вырашыу узяць гназдо да хаты. Я узяу гняздо с пценьчыкам и панёс. Кали прынёс яго да хаты я плажыу зназдо с птеньчыкам на стол и уключый настольную лампу каб яму не было холадна. Кали мая мама прыйшла да хаты яна была рада бачыть госця. Потым мы вырайшыли назвать яго и назвали Петя ((:) )). Ён падрастау и ужо лятау па хаце. Наступала восень и Пети як и другим пцицам трэба было адлятаць у цёплыя краи. Я узяу яго у руки, выйшау на двор, папрашчауся з им, и выпустиу. Я быу увераны што Петя прыляциць наведаць яго.