Ответ:
Блізу гадзіны (калі?) — акалічнасць, гадзіны (якой?) дзясятай — азначэнне.
Напишите пожалуйста отзыв по Беларуси ой литературе стихатварение А.Ставер да вас звяртаюсь.
<span>Кошка Муся – мая сяброўка. Гэта мілае пухнатае стварэнне. Яна добрая, мяккая, пяшчотная, яна мяне любіць і разумее.
Муся - прыгажуня з кароткай бліскучай поўсцю шакаладнага колеру. Яна вельмі вытанчаная і грацыёзная. Яе лапкі тонкія і доўгія, кіпцюры таксама доўгія, але ніколі і нікога Муся не падрапала імі. Яе мыска, даволі шырокая, падобная на мыску сіямскага ката, кругленькія вушкі шырока расстаўленыя. Вочы ў Мусі бурштынавага колеру, круглыя і цікаўныя.
Наша котка не любіць цішыні і спакою. Яна можа гуляць і забаўляцца круглыя суткі: скакаць з шафы, катацца на дзвярах, бегаць за сваім мячыкам. Але больш за ўсё яна любіць гуляць са мной. Калі я вяртаюся са школы, яна пачынае хадзіць за мной і чакаць, калі прыйдзе час пасваволіць. Нашы гульні дастаўляюць нам аднолькавае задавальненне.
Муся есць трохі, але любіць добрае нятлустае мяса, малако, сметанку. А лепшы пачастунак для яе – свежая рыбка.
</span><span>Нашу кошачку любіць уся сям'я.</span>
Ответ:
12 частей (в каждой часте 16 строк по 4 столбика)
Объяснение:
1 часть - Описание кургана
2 часть - Описание князя
3 часть - беседа князя
4 часть - Описание гуслера
5 часть - Гуслер пришел на беседу к князю.
6 часть - Гуслер начинает песень.
7,8,9 части - Песня гуслера
10 часть - Князь наказывает Гуслера За песню
11 часть - Наказание
12 часть - Курган через время
Жыве ў Белавежскай пушчы прыгожы жыхар Алень, яму далі мянушку Алежка. Было гэта некалькі гадоў назад, абыходзячы мяжу, пагранічнікі пачулі нейкі падазроны шорах на паласе зямлі. Убачыўшы успышку свету ад ліхтароў, аляніха вельмі спалохалася і кінулася у глыбіню лесу. Але на ускопаным кавалку зямлі астаўся ляжаць нейкі белы камочак – маленькае навароджанае алянятка. Пагранічнікі доўга стаялі ічакалі, бо думалі, што аляніха вярнецца за сваім дзяцем. Але яна не прыйшла. Забралі пагранічнікі з сабой на заставу маленькую жывёлу. Паілі яе, кармілі так і вырасцілі. Імя яму далі Алежка. Ён быццам бы сабака хадзіў следам за пагранічнікамі.
Алежка нават басціся навучыўся і паддаваў пагранічнікам па адным месцы, трэба было толькі нагнуцца. У хуткім часе аддалі Алежку у запаведнік, паставілі яго у загон. Але чымсці яму гэта месца не спадабалася і пераскочыў алень у загон да зуброў. Зубры адразу не прынялі аленя, ганялі яго кругам, а потым і здружыліся.
Аднойчы пагранічнік накарміў Алежку бутэрбродам з чорнай ікрой.А алені ікру з роду ня любяць і не пераносяць, выплюнуў Алежка бутэрброд і затаіў на пагранічніка крыўду. Вось такі алень водзіцца у Беларусі.
