Залацистая(ж.р., адз.лик,Н.с.) восень.
Дзень ярки (м.р., адз.лик, Н.с.).
Дзень сонечны (м.р., адз.лик, Н.с.).
Паветра вераснёускае (н.р., адз.лик, Н.с.).
Залатой (ж.р., адз.лик,Р.с.) восени.
Незабыунае (н.р., адз.лик, В.с.) уражанне.
Сасновым (м.р., адз.лик, М.с.) бары.
Густым (м.р., адз.лик, Т.с.) водарам.
Лебедзь па сваёй велічыні, сіле, прыгажосці і велічнай паставе названы царом ўсёй воднай, або вадаплаўнай птушкі.Белы як снег, з бліскучымі празрыстымі невялікімі вачыма, з чорным носам і чорнымі лапамі, з доўгай гнуткай і прыгожай шыяй, ён выдатны, калі спакойна плыве паміж зялёных чаротаў па гладкай паверхні вады.Лебедзі лёгка становяцца ручнымі. Летам яны плаваюць у сажалцы. Зімой іх пераводзяць у цёплае месца.Сілкуюцца лебедзі рыбай, хлебам і збожжам.Шмат песень склаў рускі народ пра лебедзяў. Іх называюць ласкавымі імёнамі: лебедушка, лябёдка.
Лётчык, грузчык, возчык, рэзчык, перапісчык, выкладчык, дарадчык, дзённік, слоўнік, ляснік, конік, гітарыст, кар'ерыст, трактарыст.
Аднойчы я ішла дадому са школы і зайшла па дарозе ў краму. У мяне было з сабой зусім няшмат кішэнных грошай. Я збіралася купіць за іх якіх-небудзь прысмакаў. Каля паліц з хлебам старэнькая бабуля папрасіла мяне дастаць ёй паўбохана чорнага хлеба. Пасля гэтага я яшчэ трохі пахадзіла па гандлёвай зале, выбрала, што хацела, і падышла да касы.
Так атрымалася, што ў чарзе я стала менавіта за той самай бабуляй. У яе ў карзіне быў няхітры набор: літр кефіру і той самы хлеб. Надышла яе чарга. Касір прабіла бабуліны пакупкі. І тут высветлілася, што ў бабулі не хапае грошай. Яна ледзь не заплакала, бо яна лічыла па ўчарашніх цэнах і ёй хапала. Але касір была няўмольнай. Так, у краме была пераацэнка, але сёння плаціць ужо трэба па новых цэнах. Мне стала да слёз шкада бабулю. Я паклала на паліцу свае прысмакі, дастала з кішэні свае грошы і працягнула ёй. Бабуля здзівілася, збянтэжылася і не хацела іх браць. Але я ўгаварыла яе, яна расплацілася, і мы выйшлі з крамы.
Паколькі я нічога не купіла, бабуля прапанавала мне зайсці да яе выпіць гарбаты. Праўда, адразу ж збянтэжылася, што ў яе няма да гарбаты нічога, акрамя чорнага хлеба. Я ветліва адмовілася, каб не ставіць яе ў няёмкае становішча, і адправілася дадому.
Ужо падыходзячы да свайго дому, я выпадкова заўважыла на абочыне нейкую паперку. З цікаўнасці я падышла бліжэй і ўбачыла, што гэта грошы, прычым амаль тая ж сума, якую я толькі што аддала бабулі.
Цяпер я дакладна ведаю: дабро заўсёды вяртаецца.
Ад слова "хуткi" - суффиксальным способом (не помню как на булорусском)
