Вось так трэба зрабіць гэтае практыкаванне
<span>Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
</span>Рамантызм у сусветнай літаратуры ахоплівае перыяд з 1796г. по 30-я гады 19ст. (у некаторых краінах да 50-х гг.). Аўтары эпохі рамантызму звярнуліся да мінулага, міфалогіі, фальклору сваіх краін і краін усходу, прыроды, філасофіі, рэлігіі.
Характэрная рыса рамантызму - адухаўленне з'яў прыроды ў цэлым і як космасу, і як пейзажу.
Пісьменнікі актыўна перараблялі антычныя, сярэдневяковыя міфы. Аднымі з галоўных персанажаў былі: русалкі, ведзьмакі, вадзяннікі, лесавікі, ваўкалакі.
<span>Назіраецца развіццё гістарычнага рамана. Галоўны герой чалавек-бунтар і герой свабодалюбец.
</span><span>Адным з выдатных беларускіх пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.</span>
Вось што ў мяне атрымалася, калі я выканала ваша заданне.
Спяваюць прыгожа
на галінцы сёлета шэрыя шпакi.
Шпачаняты маленькiя таксама заводзяць залiўна ў гняздзе праз хвiлiну цiхую песню. Чаму ж не спяваюць гучна заусёды? Шпакоўнi зручныя, зроблены для іх выдатна чалавекам. Разносяцца хутка па лесе ўвесь дзень песнi цудоўныя<span>.</span>
Хлеб - наш бацька, вада – маці.
Булка ўсюды добрая: што ў нас, што ўдалечыні, што за морам.
Без калача мясам сябе не накорміш.
Пасля салёнага добра п'ецца, пасля хлеба – спіцца.
Вырашчаны сваімі рукамі хлеб можаш хоць усю ноч ёсць.
У чыім доме булку ясі, таго і парадкі варта гонар.
Быў бы ў доме хлеб, ўсё астатняе само наладзіцца.