Сап-раўд-ны, фан-та-зёр, кла-дзе, шы-бы, раз-ма-лёў-вае, зайзд-рос-ціць/зай-здрос-ціць, мас-так
Пятро, добры, смелы, умны
Гнат, паганы, злосны, хмурый
<span>Скончыў работу — гуляй у ахвоту
</span><span>Любіш паганяць – любі і каня гадаваць
</span><span>Перш папрацуй, а тады й патанцуй
</span><span>Службу справіў — і гуляй
</span><span>Пад ляжачы камень вада не бяжыць
</span><span>Што напісана пяром, не выйме і сякера.
</span>
З творамі Я. Коласа я знаёмы яшчэ з самага маленства. Першымі творамі былі вершы, а потым паступова мы пачалі ўжо вывучаць і апавяданні, аповесці. Нядаўна мы разглядалі верш ''На полі вясною''. У гэтым вершы аўтар паказвае хараство да прыроды, выказвае сваю любоў да роднага краю, вучыць нас як важна бачыць хараство роднага краю. Твор пачыныецца і заканчваецца адным і тым жа слупком: ''Люблю я прыволле шырокіх палёў, зялёнае мора ржаных( буйных) каласоў'' У гэтым вершы аўтар выкладвае ўсю сваю любоў да беларускай прыроды. Амаль кожны слупок пачынаецца са слова ЛЮБЛЮ. Менавіта ад гэтага слова можна зразумець як Колас любіць і паважае прыроду. Як яна яму падабаецца і якая яна прыгажосць. Колас нават у гэтым творы ўжывае эпітэты і метафары, для таго, каб паказаць больш ярка прыгажосць прыроды. У Коласа няма нават слоў як апісаць гэту прыгажосць беларускай прыроды, гэта ўсё хараство! Твор пакінуў моцнае ўражанне, дапамог зразумець, як шмат прыгажосці вакол нас! Якая ўсё ж такі ў нас прыгожая беларуская прырода!!!
Оно не переносится...т.к в составе имеется только одна гласная
