Дараги дружа
<span>Прабач,што я затрымауся з адказам на твой апошни лист.</span>
Націскную літару буду пісаць вялікай
малІны рамОнкі - лімОн
ракА шАфа - кАша
мАша мілАна кОля - малакО
1. Сказ, у якім адна з граматычных частак сэенсава
падпарадкоўваецца другой і звязваецца з её пры дапамозе падпараквальнага
злучніка ці злучальнага слова.<span>
2. Паставіць пытанне. Калі пытанне задаць нельга,
то гэта злучнік
3. Дапаўняльная, азначальная, акалічнасная
4. Гэта, часткі, якія адказваюць на пытанні ускосный склонаў.
<span>5. Гэта часткі, якія абазначаюць прымету прадмета і
адказваюць на пытанні які?
якая? якое? якія?</span>
<span>6. Гэта часткі, якія паясняюць галоўную, адказваюць на
пытанні акалічнасці. Я ны бываюць розных відаў: месца; часу;
умовы; прычыны; мэты; уступальныя; спосабу дзеяння; меры і ступені; параўняльныя</span>
7. Калі даданая частка адна, то паміж ей і галоўнай
ставіцца коска.
Трэба выцерпець шмат за
Айчыну, каб яе навучыцца любіць.
Калі ёсць некалькі даданых частак і...:
- мы ставім ад галоўнай да усіх даданых адно і
тое ж пытанне(сузалежнае аднародная падпарадкаванне), то
коска паміж галоўнай і даданай ставіцца, а пажім усімі астатнімі
- не(калі ёсць злучнік; калі няма яго - ставіцца)
Чалавек
жыве дзеля дабра, дзеля служэння праўдзе, каб ствараць вартасці
жыцця і каб быць карысным для іншых.
- мы ставім ад галоўнай да другіх даданых розныя
пытанні(сузалежнае неаднароднае падпарадкаванне), то коска паміж усімі
часкамі ставіцца
Калі пачынаецца зіма,
Міколка сядзіць у хаце, бо на дварэ холадна.
<span>- мы ад галоўнай ставім пытанне да даданай, а ад
гэтай даданай - да наступнай даданай і г.д. (паслядоўнае
падпарадкаванне), то коскі ставім паміж усімі часткамі
Я павольна
крочу туды, дзе гай спавіў зялёны дым, які відаць здалёк<span>.</span></span></span>
Адно з найважнейшых якасцяў добрага маўлення - правільнасць, то ёсць адпаведнасць яе моўных норм. У наш час шмат інфармацыі чалавек даведваецца з радыё і тэлебачання, дзе выкарыстоўваецца вусная размова. Правільнае вымаўленне палягчае і паскарае працэс зносін. Акрамя таго, захаванне арфаэпічных норм вуснага маўлення - адзін з паказчыкаў валодання культурай маўлення .Культура маўлення дазваляе ў любой сітуацыі зносін выкарыстоўваць моўныя сродкі пры захаванні этыкі зносін.Літаратурная мова аб'ядноўвае ўсіх, хто размаўляе на адной мове, яна ппатрэбна для пераадолення моўных адрозненняў паміж людзьмi. А гэта значыць, што ў яе павінны быць строгія нормы і правілы.<span>Адрозненні ў вымаўленні, як і іншыя моўныя адрозненні, перашкаджаюць людзям пры размаўленнi, перамыкаючы іх увагу з тэмы размовы, на яе якасць. Менавіта таму нам трэба вывучаць і выкарыстоўваць арфаэпічныя нормы ў сваiм паўсядзённым маўленні .</span>
Вялікімі літарамі напісаны гукі, на якія падае націск.
[задУма, кАска, в'аснА, йанОт, кал'Іна, барав'Ік, журав'Іны, свабОда, лЫшка, садОўн'ік]
