Бочцы
[Б] - согласный, звонкий (парный), твёрдый (парный)
о [о] - гласный
ч [ч’] - согласный, глухой (непарный), мягкий (непарный)
ц [ц] - согласный, глухой (непарный), твёрдый (непарный)
ы [ы] - гласный
<span>
Букв: 5
<span>Звуков: 5
</span></span>раен р [р] - согласный, звонкий (непарный), твёрдый (парный), сонорный<span>а
[а] - гласный</span>
й [й’] - согласный, звонкий (непарный), мягкий (непарный)<span>э
[э] - гласный
Букв: 5
<span>Звуков: 6</span></span>
Клас ( вучнi i памяшканне)
Каса (дзявочая каса i касiць)
Месяц (на небе i каляндарны месяц верасень, люты)
Барабан (музычны iнструмент i барабан у машыне)
Зуб ( зуб у чалавека i ў пiлы)
Лiст ( папяровы лiст i дубовы лiст)
170 гадоў таму ў Брэсце служыў рускі паэт А. С. Грыбаедаў . Навакольная прырода , рэдкія маляўнічыя віды , рака Буг , мястэчка Цярэспаль , прыгожыя астраўкі дуброў і вязаў гаяў , аддаленыя сядзібы , лясы і даліны выклікалі ў паэта радаснае настрой і натхнілі яго на напісанне « Лістоў » , дзе ён з вялікай цеплынёй кажа аб Бярэсце . Значыць, яшчэ ў часы , апісаныя А. С. Грыбаедавым , горад называўся Бярэсце , як сведчанне таго , што на гэтым месцы шмат - шмат стагоддзяў таму вялася нарыхтоўка бяросты ( бярозавай кары). Праўда , пры археалагічных раскопках старажытнага Бярэсця не выяўлена ні адной берасцяной граматы , а ўсе пісьмовыя дакументы , знойдзеныя там , былі напісаны на скуры , пергаменце і дрэве. Такім чынам , першапачатковае здагадка няправільна.
Многія навукоўцы вылучаюць зараз новую версію паходжання назвы - ад расліны бярост . Так у старажытнасці мясцовыя жыхары , для якіх характэрны палескі гоман , называлі дрэва вяз , або ільм . Яшчэ і ў нашы дні пажылыя людзі Брэсцкага, Кобрынскага, Драгічынскага , Іванаўскага раёнаў дрэва вяз называюць бяросты. У цяперашні час у навакольных лясах сустракаюцца адзінкавыя асобнікі гэтых магутных раслін. Затое ў гэтых раёнах бярост ( вяз ) з'яўляецца асноўнай драўнянай пародай , што ўпрыгожвае вуліцы вёсак і вёсак. Увесь гэты край у старажытнасці называўся Берасцейскай зямлёй , якая ўваходзіла ў свой час у склад Валынскага княства. Такія назвы ў старажытных славян не адзінкавыя. Драўніна вяза здаўна славіцца сваёй даўгавечнасцю. Палі , зробленыя з вяза і кедра , ужо цэлыя стагоддзя трымаюць на вадзе многія будынкі горада Венецыі. А толченый кара вяза не раз ратавала нашых продкаў ад галоднай смерці.
<span>Пад Кіевам у X - XI стагоддзях паўстала селішча Берастова, былая летняя рэзідэнцыя кіеўскіх князёў , пабудаванае на Пячэрскай гора . Цяпер гэта Кіева- Пячэрская лаўра.
</span>
Папялец, Вяликдзень, Унебаушэсце, спасланне Духа святога, Цела и Крыви Хрыста, Божае нараджэнне