Слуцк – маленькі і ўтульны беларускі гарадок, размешчаны на рацэ Случ за ўсё ў сотні кіламетраў на поўдзень ад Мінска. Дабрацца сюды на машыне можна на працягу паўтары гадзін. Існуе ён амаль тысячу гадоў, і будаваўся як горад-крэпасць.
Асаблівую вядомасць гораду прынеслі знакамітыя слуцкія паясы, якія вырабляліся тут у 18 стагоддзі і з'яўляліся абавязковым упрыгожваннем шляхецкага касцюма. Да жаль, многія помнікі пацярпелі або былі разбураныя падчас шматлікіх войнаў, але і цяпер Слуцк парадуе сваіх гасцей мноствам цікавых і запамінальных месцаў.
Выписал как должны быть в правильном виде! Остальные которые не выписывал, значит так и остаются! БраЦкия адносины, Кау́каЗских гор,сакавиЦки вецер, НавагруДскага замка, на турыстычным цеплаходзе, у Баранавицким районе, интэлигенски побыт, паляшуцкая гаворка.
Внешность человека есть наружная и внутренняя,снаружи человек может быть красив,накачен а внутри мерзкий и гадкий.Также внешность человека может иметься в виду шатен,негр,волосатый и лысый.Также говоря внешность человека можно иметь в виду человек с повреждениями тела и без.Конец.
<span>І. Бегчы науздагон, выцерці насуха, вывучыць на памяць, рабіць па- новаму, ісці паціху, злёгку стаміцца, рабіць як след, азірацца раз-пораз, схапіць на ляту, падзіцячы непасрэдна, замяло наглуха, запомніць на заўсёды, на дзіва прыгожы, па-летняму цёпла, паспець як раз на вячэру, бегчы без аглядкі, ліў безперастанку, напярэдадні свята, крыкнуў на хаду, палюбіў змалку, ляжала упоперак, павярнуў улева, бачыць далёка- далёка, па-мужчынску стрымана.
II. 1. Хмызняк паварочваў убок, нават тpoxi кудысьці назад. 2. Усе прыкметна спяшаліся, i, як Ляўчук неузабаве заўважыў, усе насустрач яму, некуды у бок вакзала. 8. Дым паволі папоўз угару. 4. Выехаць назад адразу не ўдалося: вагон маглі прычапіць назаўтра, дый то пад вечар. 5. Горы тут сыходзіліся ушчыльную. 6. На перадзе было цixa, недзе зводдаль па-начному прыцішана скрыпеў драч. 7. Васіль быў чалавек на дзіва ўраўнаважаны i па-вайсковаму спакойны. 8. Колькі б нам за жар-птушкаю услед нi ганяцца, а усе роўна прыблудзім назад у сяло. 9. Мяне лёгка было зачапіць бездай прычыны.</span><span> 10.3ранку неба было чыстае i яснае, яснасць стаяла доўга удзень, але пад вечар проста увачавідкі пачыналі пухнуць хмары. 11. Звярнуўшы набок, яна прыпыняецца якраз на той ручаіне. 12. Урэшце я паціху абагнаў Васіля. 13. Данік заплакаў не уголас, а па-мужчынску цixa.
III. Узiмкy рака іншая. Яе наглуха забівае снегам. Снег усюды. У гэтым белым свеце многа-многа цікавага. Зацішна ў рацэ, кожнаму звяру прытулак. Асцярожна прыходзілі уначы пажывіцца крушынай зайцы. Яны стаялі стаўпкамі, памалу грызлі кару.
Крыху у бок ад зайцавага следу лёг чоткі роўны след: лапа за лапу. Гэта пацixy падкрадвалася лісіца. Вось тут яна даволі доўга чакала, пакуль заяц неасцярожна падыдзе бліжэй.
Так сама мышыная сцежка дробных слядкоў нацянькі прашыла раку ад берага да берага. А збоку гэтага следу двайны след: тхор імкнуўся след у след за мышшу.</span>
