Кожны з нас у тым ці іншым ўзросце задумваецца над пытаннем: што ж такое сапраўдная дружба? Большасць людзей, якіх мы лічым сваімі сябрамі, на самай справе ўсяго толькі нашы знаёмыя, гэта значыць тыя, каго мы вылучаем з навакольнага нас грамадства. Нам вядомыя іх клопаты, іх праблемы, мы лічым іх блізкімі нам людзьмі, звяртаемся да іх за дапамогай і самі ахвотна дапамагаем ім у цяжкія часы. Здавалася б, выдатныя адносіны - але ўсё-такі няма поўнага адкрыцьця. Мы не давяраем ім свае самыя патаемныя думкі. Калі да іх прыходзіць поспех, мы не радуемся за іх так, як за саміх сябе. Гэта не староннія нам людзі, паміж імі існуе пэўная блізкасць. Але ці можна назваць гэта сяброўствам?
Статус дружбы можна прысвоіць толькі сумленным, шчырым адносінам, калі ў іх ёсць ўзаемнае пачуццё дабра адзін да аднаго і гатоўнасць бескарысліва дапамагчы ў любую хвіліну плюс душэўная блізкасць.
Пра сяброўства можна разважаць вечна, як, напрыклад, пра сэнс жыцця ці пра каханне ... Можна назіраць яе, але мала каму дадзена яе шчыра прачуць. Скажу проста: "Дружба патрэбна!" Дружба дае шчаслівую магчымасць прыняць іншага чалавека такім, Кокаў ён ёсць, не спрабуючы перарабіць яго пад сябе, прыстасаваць да ўласных патрэб. Сяброўства - гэта радасць зносін, заснаваная на даверы і ўпэўненасці ў надзейнасці аднаго ...
А яшчэ хочацца сказаць, што памыляюцца тыя, хто сцвярджаюць, што дружба, якая існавала ў далёкім мінулым, знікла ў сучасным свеце. Свет заўсёды будзе напаўняцца сябрамі, якія будуць пастаянна дарыць нам радасць. Шануеце сяброў, бо гэта найпрыгажэйшыя людзі! Яны будуць з вамі на працягу ўсяго жыцця!
Адлятаюць птушкі ў вырай,
Неба стала раптам хмурым.
Дожджык цэлы дзень маросіць,
Мы яблыкі з саду прыносім –
Так паўсюль пануе?… (восень).
ЕСЛИ НЕ ОШИБАЮСЬ ТО ВОТ ЭТОТ ТЕКСТ
Каму прыходзілася хоць раз пабачыць гэты ку точак, той не забудзе яго ніколі. Гэта быў акраек лесу, таго самага лесу, дзе цяпер стаяць такія слаў ныя дубы. Яны былі выносныя, стройныя, бы то чаныя, і такія тоўстыя, што тры чалавекі не маглі абняць камель рукамі.Пад узгоркам блішчала круглае возера, яно ру халася і пералівалася, як жывое срэбра.Над саменькаю вадою цягнуўся прыгожы шлях сакаўной зеляніны. Тут былі высокія сітнякі і цэ лыя зараснікі аеру. Дзе-нідзе пападаліся кучара выя круглыя кусты лазы. Сям-там пракідаліся вы сокія алешыны, а па суседству з імі красаваліся дзве прыўдалыя хвоі. Здавалася, што гэта дзве ма ладзіцы, што пайшлі па ваду ды загаварыліся, а загаварыўшыся, так і засталіся.<span>Тут жа была і рачулка, бойкая і жвавая. Прыпы ніўшыся ў возеры, зноў лілася, павівалася ў зялё най даліне. Калі ўставалі грозныя цёмна-сінія хма ры і грымелі далёкія громы, яна кацілася па даліне, абягала возера. Нават сам лес таемна шапацеў чул лівымі лісточкамі-струнамі. Усё гэта злівалася ў прыгожую музыку. Здавалася, увесь прастор на паўняўся тады спевамі і музыкаю.</span>
1. 1) Паесцi. 2) Ключ. 3) глядзець. 4)сена. 5)Грыб. 6) Пiсаць. 7)Адпачываць. 8)сустрэцца. 9)гонар. 10)Зрабiць.
4. 1) без коскi (злучае толькi адзiн злучнiк i)
2) Летам было зелена на гародзе, у полi, на балотах . (Идёт перечисление / пералiчваюць прадметы )
3) У арэшнiку перагукваюцца малiнаукi, заранкi, берасцянкi. (Таксама iдзе гаворка зразу пра некалькi прадметау )
4) Драбнюткi, але спорны дожджык церусiу цэлыя суткi. (Перад злучнiкам але ставiцца коска)
5) I агуркi,i капуста, i боршч усё было усмак. (Паутараецца злучнiк i /перечисляют несколько предметов или действий)
5. А касцёл такi, што калi захочаш зiрнуць на яго макауку, то шапка падае з галавы.
Ад-па-вед-насць - 4 сл.
[атпаведнасц']
а - [а] Галосны, ненаціскны;
д - [т] Зычны, цвёрды, глухі;
п - [п] Зычны, цвёрды, глухі;
а - [а] Галосны, ненаціскны;
в - [в] Зычны, цвёрды, санорны
е - [е] Галосны, націскны;
д - [д] Зычны, зацвярдзелы, звонкі;
н - [н] Зычны, цвёрды, санорны;
а - [а] Галосны, ненаціскны;
с - [с] Зычны, цвёрды, глухі, свісцячы;
ц - [ц'] Зычны, мяккі, глухі, свісцячы
ь - [-]
------------------------------
12 л., 11 г.