Аднойчы я ішоў са школы і ўбачыў маленькага шчанятка. Ён выглядаў бездапаможным і замерзлым, быў вельмі галодным і брудны. Мне яго стала шкада. Я падабраў гэтага малога і панёс дадому. Калі я прыйшоў дадому першым жа справай адразу спытаў у бацькоў, ці можна мне ўзяць яго ў нашу сям'ю. Яны з забеспячэннем пагадзіліся, але што б за ім добра даглядаў. І я хутка пабег яго карміць, памыў яго, і назваў Тузікам. Тузіку спадабалася як я яго назваў. Тузік радасна цяўкнуў адказ на яго мянушку і заматляў хвастом. Калі Тузік падрос мне можна было яго выгульваць я кожны дзень выводзіў яго гуляць. Мы з Тузікаў сталі самымі вернымі і лепшымі сябрамі.
Жывем, ды хлеб жуем.
* * *
Хто ў неба глядзіць, той без хлеба сядзіць.
* * *
Хто працаваць рады, той будзе хлебам багаты.
* * *
На панскім полі хлеба не заробіш.
* * *
Пусты колас галаву высока паднімае.
У-ла-дар, ча-раў-нік, дзед, дзяў-чын-ка, дзя-дзька, гуль-тай, та-ва-рыш
словы з 3 складамі: су-ні-цы, па-ло-ва, пры-го-жы, пра-чы-таць