Міф (від грец. Μύθος, мітос — букв. оповідь, розповідь, рідше — казка) абоміт — це оповідь, яка пояснює походження певних речей, явищ, всього світу, через емоційно-чуттєві о́брази. Міф є основою різних релігійних систем, фольклорних традицій, художньої творчості. Окремі міфи, які складають певну систему, утворюють міфологію того чи іншого народу, яка лежить в основі характерного для нього світогляду.Міфи характерні як для первісних народів, що перебували або перебувають на стадії дораціонального, дофілософського і дорелігійного мислення, так і сучасної людини. Стосовно сучасних проявів міфів та їх наслідувань вживається термін«неоміф» або «псевдоміф». В новітніх дослідженнях міф часто розглядається як альтернатива науковому мисленню і невід'ємна складова сучасної культури[1].
Птушыны - птушка, птушачка
пралеска - лес, узлесак
дыхае - удых, выдых
зямля - зямляк, зямелька
Фалькларыст і
вучоны Андрэй Беларэцкі ў пошуках цікавых гісторыяў трапляе аднойчы цёмнай
снежнай ноччу ў сядзібу Яноўскіх, што раскінулася пасярод глыбокага чорнага
лесу. Там ён сустракаецца з Надзеяй Яноўскай – маладой дзяўчынай, апошняй
прадстаўніцай свайго роду. Праз адзіноту і замкненасць свайго жыцця маладая
дзяўчына падаецца Беларэцкаму непрывабнай, блёклай. На твары яе – безвыходнасць
і страх будучыні. Старыя праклёны вяртаюцца, і Надзея, якой няма яшчэ
васемнаццаці гадоў, баіцца за сваё жыццё.
Маладая пані
разважае не па-дзіцячы. Адна ў збяднелым агромністым маёнтку, яна навучылася
жыць па-даросламу, шмат чытаць і думаць. Беларэцкі хутка разумее ў размовах з
гаспадыняй сядзібы, што яна не мае нічога агульнага са сваім продкам, які з-за
грошай здрадзіў сваёй зямлі і сваім людзям. Надзея – увасабленне найлепшага,
што насіла ў сабе беларуская шляхта – сумленнасці, высакароднасці, годнасці. І
ёй вельмі цяжка жыць цяпер у асяроддзі, дзе гэтыя якасці больш не шануюцца, а
шануецца толькі багацце і нажыва.
<span>
</span>
<span>Надзея Яноўская
хварэе на лунатызм, што робіць яе вобраз яшчэ больш недарэчным, непрыстасаваным
да рэальнасці. Яна быццам прывід, ходзіць па пакоях з высокімі столямі і
састарэлай мэбляй. Андрэй Беларэцкі закахаецца ў гэтую апошнюю прадстаўніцу
знатнага роду, вывезе яе са страшнага маёнтку ў лесе і ажэніцца з ёю. </span>
