На схил, па яким падыма уся барыс, упау цень. Удалечыні, дзе ляжала ціхае поле, цямнела вялікая вёска.Люблю прагуляцца па лесе раніцай, калі на траве яшчэ блішчыць раса.Вада пагойдвае лодку, калі набліжаецца цйеплаход. Виктар николи не забудзе, з яким хваляваннем ен гнау сваю першую баразну.
Родны край... Як шмат у гэтых двух словах, Гэта и месца, дзе ты нарадзиуся, дзе сказау першае слова, дзе зрабиу першыя кроки, дзе знаемы кожны куточак, кожнае дрэуца, кожная сцежка.... Не раз беларуския аутары писали пра родны край, гэта и радки Бялевича, яки падкрэсливае "Чалавек без бацькоускага краю, як без песни у гаи салавей", и Барадулин: "Трэба дома бываць цасцей" и г.д. Трэба ж ведаць кошт святыням. Родны край - не выключэнне! Гэта вельми каштоуны кавалачак зямли, яки даражэйшы за уси астатния краи!
1. Дзеці павінны карыста<u>цц</u>а ведамі на самастойных, а не тэлефонамі.
2. "Не трэба злава<u>цц</u>а на мяне", - сказала маці
3. Галіны дрэва гну<u>цц</u>а пад ветрам, нібы пер'е.
4. Прачну<u>цц</u>а ў добрым настроі патрэбна для таго, каб дзень быў добры.
5. Адгукне<u>цц</u>а эха, калі ў лесе пракрычаць нешта.
6. Памылі<u>цц</u>а было нельга.
7. Мне падабае<u>цц</u>а пісаць вершы.
1. ...Са мной
2....заужды са мною...,ва у(нескладовае)<span>се часы...
3...перада мною...
4....па-над роднаю...
5....з-за бяроз...</span>
1. [хто б'эз навук'і| тоj jак б'азрук'і||]
2.[ салаўjа п'эс'н'ам'і н'э накорм'іш]
3.[шануj л'удз'эj| то і ц'аб'э пашануjуц'||]
4.[кожны сам сваjоj дол'і кавал']
j=й
| - паўза ( коска, працяжнік, двукроп'е і інш знакі прыпынку. акрамя кропкі)
||- ставіцца ў канцы сказа, паказвае, што сказ лагічна завершаны