Помнік "Дзяўчына з парасонам"
Помнік "Дзяўчына з парасонам" на Міхайлаўскім скверы ў Мінску быў усталяваны ў 2000 годзе. Гэта помнік маладым дзяўчатам і хлопцам - ахвярам жахлівай трагедыі на станцыі метро "Няміга".
30 мая 1999 года на беразе ракі Свіслач адбыліся народныя гулянні, прысвечаныя апошняму званку школьнікаў. У ліку святочных мерапрыемстваў быў канцэрт гурта «Манга-Манга». Тысячы старшакласнікаў у гэты дзень выйшлі на вуліцы горада, каб адзначыць адзіны і непаўторны свята ў сваім жыцці. Многія з школьнікаў хацелі патрапіць на канцэрт любімага гурта. Раптам надвор'е рэзка сапсавалася, і пайшоў праліўны дождж з буйным градам. Мноства дзяўчат і юнакоў пабеглі да маленькага і вузкаму пешаходным пераходзе каля станцыі метро "Няміга", ратуючыся ад непагадзі, дзе паўстала страшэнная даўка, падчас якой загінула 53 чалавекі. Больш за паўтары сотняў чалавек выжыла ў цісканіне, але атрымала траўмы рознай цяжкасці.
Уся краіна ў тыя журботныя дні апранула жалобу па сваім дочкам і сынам, якія загінулі ў жудаснай цісканіне.
Трагедыя моцна ўразіла і таленавітага скульптара Беларусі Уладзіміра Жбанава. У той час ён працаваў над скульптурай дзяўчынкі пад парасонам, для якой яму пазіравала яго дзесяцігадовая дачка Маша. Першапачаткова планавалася стварыць скульптуру дзяўчынкі, якая чакае тралейбус на прыпынку, але трагедыя змяніла першапачатковая задума мастака, у яго скульптуру былі ўнесены істотныя змены.
Так была створана самая сумная і кранальная скульптура Уладзіміра Жбанава - босая дзяўчынка ў мокрым сукенцы з парваным градам парасонам у руках. Міхайлаўскі сквер - папулярнае месца адпачынку ў Мінску. Многія бачылі дзіўную скульптуру дзяўчынкі з ірваным парасонам, але мала хто ведае, што гэта душэўны водгук скульптара на боль грамадзян яго краіны.
<span>Яшчэ пры жыцці скульптара пачалі хадзіць чуткі аб незвычайных уласцівасцях яго тварэнняў. Пасля смерці Жбанава сталі казаць, што ён ведаў нейкі містычны сакрэт і кожную сваю працу надзяліў адмысловымі ўласцівасцямі. Так, кажуць, што таго, хто дакрануўся да дзяўчыны з парасонам будуць абыходзіць бокам няшчасныя выпадкі.</span>
<span>Буква ё в белорусском языке пишется только под ударением.</span>их слогах перед ударением и после ударения сохраняется буква е: зелень – зялёны, зеляніна, свет – святлейшы, светлаваты.
<span>В первом предударном слоге е сохраняется и не переходит в я:
</span>
<span>е,ё пад націскайм а я не пад націскм</span>
<span>
</span>
Службовыя словы ( прыназоунікі, злучнікі, часціцы) - у традыцыйнай граматыцы непауназначныя словы, якія не маюць яскрава выражанага лексічнага значэння і ужываюцца у мове толькі пры пауназначных словах, спалучэннях і інш. Іх несамастойнасць у тым, што яны звычайна не маюць уласнага націску і аб ядноуваюцца у адну акцэнталагічную адзінку з суседнімі словам. Акрамя таго, службовыя словы не бываюць членамі сказа ( за выключэннем выпадкау іх субстанцыі - пераходу у разрад пауназначных, ці самастойных)
Начальная форма: ПРОЦЬМА
Часть речи: Существительное
Грамматика: мужской род, единственное число, родительный падеж, неодушевленное
Формы: процьм, процьма, процьму, процьмом, процьме, процьмы, процьмов, процьмам, процьмами, процьмах
Начальная форма: СЁЛЕТА
Часть речи: Существительное
Грамматика: мужской род, единственное число, родительный падеж, одушевленное
Начальная форма: СЁЛЕТА
Часть речи: Существительное
Грамматика: мужской род, единственное число, винительный падеж, одушевленное
Формы: сёлет, сёлета, сёлету, сёлетом, сёлете, сёлеты, сёлетов, сёлетам, сёлетами, сёлетах, сёлетович, сёлетовича, сёлетовичу, сёлетовичем, сёлетовиче, сёлетовичи, сёлетовичей, сёлетовичам, сёлетовичами, сёлетовичах, сёлетовна, сёлетовны, сёлетовне, сёлетовну, сёлетовной, сёлетовен, сёлетовнам, сёлетовнами, сёлетовнах
