Узлеску - лес, лясны
птушыны - птушка, птушаня
пралеска - пралескавы, пралесачка
дыхае - выдыхнуць, уздыхнуць
зямля - земляны, зямелька
Дружба - адно з самых выдатных проивлений чалавечых пачуццяў і эмоцый. Благогосотояние чалавека значна паляпшаецца калі ён акружаны людзьмі, блізкімі па духу. Практычна кожнаму з нас патрэбен сябар і кожны ведае як ингода цяжка, калі няма побач нікога.
Маленькія дзеткі з ранніх гадоў шукаюць сяброў, то ў мішцы то ў ката, бегаць па хаце. А ўсё па-таго што хочацца, каб побач быў хто-то за ўсё і ведзе, як сапраўдны сябар. Дарослыя, часам занадта ня завизимые, таксама маюць патрэбу штоб за кубачкам кавы можна было падзяліцца самымі патаемнымі гісторыямі якім то звычайным днем.Друга, сапраўднага, на якога можна спадзявацца на сёньняшні дзень знайсьці складана. У людзей няма часу сябраваць, усе бягуць.
У дружбе, мне здаецца самае галоўнае гэта паразуменне, падтрымка, увагу, цярпенне і любоў адзін да аднаго. Калі хочаш сябраваць павінен разумець што гэта не толькі прыемнае баўлення час, але і ответсвенность, калі аднаму патрэбна падтрымка няхай гэта эмацыйная або матеряльная.
Жэня,Алеша,и Янка вярталися з грыбоу.Сення яны натрапили на грыбную мясцину,набрали поуныя кошыки баравикоу.Настрой ва усих быу цудоуны.Хлопчыки весела перагавопвалися,хвалилися сваим лепшыми знаходками.Неузабаве стары бор скончыуся.Хутка павинна была паказацца их веска.Сябры прыбавили кроку.Назоуники Жэня,Алеша и Янка . Аднакараневыя словы грыбоу,грыбную----корень-грыб;Назоуники змяняюца гэта Хлопчыки,и Сябры.
Многия людзи не загинули у час вайны.
Снегиры не мерзнуць на вяликим марозе.
Серж Мілеўскі (характарыстыка героя па аповесці Кузьмы Чорнага "Насцечка")
Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету».
Серж — нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.
Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам.
Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Серж не паважаў сваіх бацькоў, даваў загады бацьку, мог крыкнуць на маці. Ён ніколі не сумняваўся, што бацька або маці выканаюць усе яго жаданні. Серж нават не прасіў у бацькоў машыну, грошы, а патрабаваў. 3 кожным разам хлопчык станавіўся ўсё больш нахабным. Аўтару не падабаецца яго герой. Гэта бачна па апісаннях учынкаў, размовы Сержа з іншымі людзьмі. Вось як К.Чорны апісвае патрабаванні Сержа: «закрычаў... прарэзлівым, пісклівым і распешчаным голасам», «яўкнуў», «запішчаў другі раз».
Серж меў усё, што можна купіць за грошы, але не меў самага галоўнага — бацькоўскай увагі. Бацька Сержа быў вельмі заняты чалавек. Яму не было калі заняцца выхаваннем сына. Ён патураў усім Сержавым капрызам, каб хутчэй адчапіцца ад яго. А Серж прывык да таго, што яго жаданні задавальняліся, і рашыў, што яму ўсё можна і што ён лепшы і разумнейшы за ўсіх.
Я думаю, што Серж Мілеўскі зменіцца. I ён, і яго бацька зразумелі свае памылкі. Бацька Сержа цвёрда ўпэўнены, што іх можна выправіць.
