Мінулась поўнач, заспяваў певень.
З вокан і ад сцен ляцелі камякі рознай велічыні; ніхто туды і наблізіцца не адважваўся.
Дзень быў нейкі хмарны, хвалі біліся аб бераг.
На пагорках пасвіліся чароды, аратыя працавалі ў полі.
Засвятіла сонейка, усё пасвятлела.
Рана загоіцца, злое слова ніколі.
Гляджу: ідуць па дарозе пан з чарнакніжнікам і раптам павярнулі да густога яловага лесу.
Грышку пакідаюць сілы: ён выпускае з рк дуду і падае, самлелы, на дол.
Ад гэтага крыку прачынаюцца парабкі, бягуць на дапамогу і знаходзяць яе ў сенцах: яна ляжыць як нежывая.
Карпа меў шмат парабкаў - было каму ісці з сярпом на жніво.
Мружыце вочы на святле - спалі, мала вам ночы, гультаі.
Толькі сказаў гэта - залятае ў вакно сарока, большая і зграбнейшая за іншых сарок, пёры на ёй белыя, як снег, вочы чорныя.
Халодная і ветраная, вясна ўсё роўна прыйшла ў Беларусь.
У красавік пачалі распускацца кветкі, нягледзячы на маразы ўначы.
Вяснавыя кветкі бываюць рознымі: белымі і чырвонымі, вялікімі і маленькімі, светлымі і цёмнымі.
Май - добры месяц, напоўнены светлымі святамі.
Для людзей, для жывёл, для раслін - для прыроды сакавік на гэты раз быў цёплым.
Апорныя словы-выпаў СНЕГ.ДЕЦИ лепяць СНЕГАВИКА.ХУТКА прыйдуць новыя ГОД.РЫХТАВАЦЦА ДА СВЯТА.СТАЛА СУМНА.РАНИЦАЙ УПРЫГОЖАЛИ ЕЛКУ.СТАЛИ ВЕСЯЛИЦЦА РАЗАМ.ВАДИЛИ КАРАГОД.СПЯВАЛИ ПЕСНІ
