ЮРЫЙ СТРИГУНЮрий стрыгуна
Аповяд пра вайну
каментаваць Надрукаваць
У дзяцінстве хацелася плакаць, калі бачыў старога. Думалася, што ён хутка памрэ. Роднага дзеда я прасіў распавядаць пра вайну. Думаў, калі ён перажыў яе, то будзе жыць яшчэ доўга.
Дзед пра вайну расказваў неахвотна. Усе апавяданні заканчваліся расповедам, як баба сустракала яго. Разам з іншымі жанчынамі штодня хадзіла на станцыю і выглядала цягніка. Туды ішла вясёлая. Вярталася плачу. Часам брала ў паходы маёй маці - тады яшчэ 6-гадовую дзяўчынку.
- Дачушка, калі прыйдзе наш бацька?
Маці адказвала нязменна:
- Як будзе дождж.
Аднак ні дзеда, ні дажджу не было. А потым у верасні пусцілася цэлы лівень. Радня не наважылася ісці. Калі масціліся спаць, нехта пагрукаў у акно. У сваёй гімнасцёрцы дзед прамок да ніткі.
Старэй замест дзядоў я пачаў шкадаваць інтэрнацкіх дзяцей. Інтэрнат - у 300 метрах ад маёй школы. Коратка стрыжаныя ў нязменных вельветавых касцюмах і чаравіках на тры памеру вялікіх, гэтыя хлопцы былі навальніцай раёна. Маглі адабраць грошы ці набіць. Але, калі я ўяўляў, што яны растуць без маці - хацелася плакаць з жалю.
- У іх нават няма дзеда, які б распавёў пра вайну, - думаў.
Класічнага інтэрната ў Астатнія даўно няма. Зараз гэта аздараўленчая школа. У сераду там адкрываюць мемарыяльныя дошкі. Двое былых выпускнікоў загінулі ў Данбасе.
Сучасныя дзеці - у вышыванках. У ўрачысты момант дырэктар зрывае тканіна з таблiчак. Калі ўсе разыходзяцца, разглядаю. І, што злева, кідаецца ў вочы. Каротка стрыжаны, шустры хлопец - тыповы интернативець. Надпіс "Дзмітрый Дибривный". Загінуў у храшчавым на Луганщине.
Не ведаю, пра што перад смерцю больш шкадаваў Дзмітрый: па любові, якую дадалі бацькі, па нармальным адзеннем, на які не змагла дзяржава, або з дажджом, якога паслаў яму Бог?
А можа, ён бы выратаваўся, калі б чуў дзеду апавяданні пра вайну?
Прыгожыя поля летам. Усё становіцца яркім, маляўнічым. Вакол цябе цудоўныя дрэвы, упрыгожаны зялёнымі з малохитовым адценнем. Калі азірнуцца і псмотреть наверх, то можна заўважыць блакітнае неба з празрыстымі аблокамі, якія павольна ляцяць удалячынь. Але, вядома ўсё б не было такім яркім калі б не залацістае сонейка. Менавіта яно здраджвае жвавасць ўсяго.
Как-то так! ^^ Прости за ошибки, если я допустила...
1. Сасновы-н.склон, м.р.,-ы 2. Сасновага-р.склон, м.р.,-ага 3.Сасноваму-д.склон, м.р., -аму
4.Сасновым-т.склон, м.р., -ым 5.У сасновым бары-м.склон,м.р. -ым 6. Сасновы-в.склон, м.р.,-ы.
Сонца ўзышло i асвяцiла ..... Дрэва расло раскiдзiста. Яго вяршыня горда глядзела .....
1.Маладыя механiзатары старанна працуюць на камбайнах.
2.Жоўтыя матылькі праляцелі нiзка над кветкай.
<span>3.Малыя цяляткі ўпершыню засталіся адны ў полi.</span>
