Там живёт ровно, 144056т
Человек, потому-что намяввны
Де невмерле белорусь картощко лукошенка молыдес
Услед за жніўнем прыходзіць,
З лістападам карагоды
І багаты ён ураджаем,
Мы яго, вядома, ведаем!
- верасень -
***
Каралева наша, Восень,
У цябе мы дружна спытаем:
Дзецям свой сакрэт открой,
Хто слуга табе другі?
- кастрычнік -
***
Поле чорна-белым стала:
Падае то дождж, то снег.
А яшчэ пахаладала -
Лёдам скавала вады рэк.
Мерзнеце ў полі рунь жыта.
Што за месяц, падкажы?
- лістапад -
Кнігі - дзеці розуму
Людзі перастаюць думаць, калі перастаюць чытаць
Кнігі - караблі думкі, вандроўныя па хвалях часу
Кнігі - марская глыбіня, Хто ў іх нырне аж да дна, Той, хоць і працы меў досыць, дзівосны перла выносіць
Нашы справы
У нашай вёсцы (ж.р., адз.л., М.скл.) я (займеннiк) сябраваў з Гануляй (ж.р., адз.л., Т.скл). Улетку яна(займеннiк)
часта прыходзіла да мяне (займеннiк). У руках (мн.л., М.скл.) дзяўчынка (ж.р., адз.л., Н.скл.) трымала вялікі кошык (м.р., адз.л., В.скл). Мы(займеннiк) беглі на агарод (м.р., адз.л., В.скл.) нарывалі
поўны кошык (м.р., адз.л., В.скл.) лебяды (ж.р., адз.л., Р.скл). Потым я(займеннiк) і Гануля (ж.р., адз.л., Н.скл.) неслі траву (ж.р., адз.л., В.скл.)
пражэрлiвым парасятам (мн.л., Д.скл).