Самы дарагі ў свеце чалавек – гэта, вядома, мама. Бо мама заўсёды далікатная да свайго дзіцяці, заўсёды уважлівая. Хто ведае, колькі болю і кахання можа змясціць у сябе матчына сэрца? Бо калі хварэе дзіця, мама заўсёды і спачувае, і лечыць, і нават хварэе разам з ім. А калі дзеці вырастаюць, то ўсе іх болю дарослага жыцця маці дзеліць з імі.
Маці суправаджаюць нас усё сваё жыццё. І нават на парозе смерці непакоіцца не пра сябе – пра нас, яе дзецях. Сіла мацярынскага кахання перамагае любую адлегласць. І дзе б мы не былі, іх неспакой, іх малітвы захоўваюць нас ад жыццёвых нягод.
Мама – менавіта той чалавек, які сваім прыкладам вучыць пяшчоты і вернасці, кахання да бліжняга.
Дзяўчынка пераймае ад маці ўсё, нават маленькія звычкі. А хлопчык вучыцца ў яе тых правілах, якія пасля стануць яго жыццёвым крэда : паважаць старэйшых, ня крыўдзіць больш слабых, вучыцца таму асабліваму адносінах да жанчыны, якое пранясе праз усё жыццё. Кажуць, што нават жонак сабе такія хлопчыкі выбіраюць вельмі падобных на сваіх мам.
Колькі маці выпраўляла сына ці дачкі ў дарогу, у далёкі шлях, без надзеі ўбачыць калі – небудзь , але заўсёды чакалі на парозе. Матчына жыллё – гэта дом, дзе мы заўсёды жаданыя госці.
Мама можа дараваць усё, нават калі закон і людзі дараваць не могуць. І ў гэтым таксама вялікая сіла мацярынскага кахання.
Матчына каханне – вернае, нязменнае. І ведаючы пра гэта, ці заўсёды мы ўдзяляем нашым мамам столькі ўвагі, колькі трэба ? Бо толькі маці будзе любіць нас заўсёды і любых, у любых абставінах.
Для маці яе дзіця – найлепшы ў свеце. Так кажа народная мудрасць. І гэта справядліва. Бо толькі мама можа ўбачыць свайго дзіцяці такім, якім ён павінен і мог бы быць. І мы, дзеці, ніколі не павінны забываць сваіх маці. Мамы нашы заслугоўваюць пастаяннай увагі і разумення, а не толькі паштоўкі і кветкі ў святы. Мы павінны берагчы нашых мам. Бо калі іх не стане, хто будзе берагчы нас? Мама. Успомніце, калі вы бачылі родную матульку без працы ? Я сваю – ніколі. Ні адной хвіліны, не ведаючы адпачынку, мамчыны рукі знаходзяць працу. То яна нешта вышывае, то рыхтуе цеста для пірага ці хлеба , то нешта сцірае або проста папраўляе на стале абрус .
Так шмат у жыцці, перарабіўшы, мамчыны рукі не спыняюцца ні на імгненне, яны ўвесь час у працы.
Мамчыны рукі заўсёды пахнуць нечым. Вымытай і толькі што адпрасаванай бялізнай, або пшанічнай мукой і гарачым хлебам, або кропам з пятрушкай і зваблівай бацвіннем агуркоў яблыкамі, а то проста восеньскім полем, або снегам, або першымі вясновымі ныркамі.
Мамчыны вочы. Ян , пастаянна асветлены знутры мяккім жывым ззяннем, як быццам бачнае выраз яе душы. Гэта погляд самай шчырасці, самога дабра. Здольнасць рабіць дабро, ўлоўліваць прыгажосць роднай зямлі дадзена далёка не ўсім людзям. Але мне здаецца, што маёй маме гэтая рыса характару ўласцівая.
Мама мая вучыла мяне з дзяцінства паважаць людзей, таму што ад таго, як ты ставішся да навакольных, залежыць і іх стаўленне да цябе. Яна навучыла працаваць так, каб прыносіць радасць сабе і іншым. Яна навучыла мяне дабрыні, чалавечнасці, чуласці .
Мамчын уласны прыклад таксама шмат значыць для дзіцяці. І я, гледзячы на маму, якая заўсёды ў працы, навучыўся не марнаваць дарма свой час, а тварыць нейкія, хай і маленькія, але добрыя справы : дапамагаць маме, абараняць малодшых , паважаць старэйшых .
<span>Я ўдзячна сваёй маме, таму што ўсё дабро, што я маю, – ад яе.</span>
<span>Людзі ўсяго свету любяць спорт і гульні. Спорт ўмацоўвае людзей, трымае іх у форме, робіць больш арганізаванымі і дысцыплінаванымі. Некаторыя людзі займаюцца спортам дзеля здароўя, а некаторыя – прафесійна. Спорт – гэта культура цела, розуму, паводзін. У кожным горадзе шмат стадыенаў, спортплощадок, басейнаў, футбольных палеў. Практычна ўсе віды спорту папулярныя ў нашай краіне, але футбол, фігурнае катанне і тэніс карыстаюцца найбольшай папулярнасцю. Існуе шмат людзей, якім падабаецца бег трушком. Раніцай і ўвечар можна бачыць людзей, I якія бегаюць у парках, на стадыенах і нават на вуліцах. У кожнай школе вучні праводзяць шмат часу, займаючыся спортам. Перш за ўсе, у іх есць ўрокі фізкультуры. І пасля школы яны могуць трэніравацца ў розных спортклубах і секцыях, займаючыся рознымі відамі спорту. У нашай краіне шмат увагі надаецца прафесійнаму спорту. Кожны год праводзіцца шмат спартыўных спаборніцтваў, спартакіад і алімпіяд. Раз у чатыры гады ў розных краінах праводзяцца Алімпійскія гульні. Гэта вялікае спартыўнае спаборніцтва лепшых спартоўцаў свету. Што тычыцца мяне, я гуляю ў настольны тэніс (пінг-понг). Ен патрабуе рухомасці, жвавасці і шмат энергіі. Ен падтрымлівае чалавека ў добрай форме. Я гуляю ў тэніс пяць гадоў, але чым больш я гуляю, тым больш мне гэта падабаецца.
Я выбіраю спорт, таму што вельмі люблю займацца спортам і лічу яго самым галоўным выбарам у сваім жыцці. Спорт-гэта рух, жыццё. Некаторыя лічаць, што спорт бескарыснае марнаванне часу. Я не разумею такіх людзей. Як можна жыць без спорту! Я не ўяўляю чалавека, які, не катаўся на каньках, ні разу не станавіўся на лыжы ці не гуляў у футбол. Спорт – гэта цудоўная рэч, гэта зносіны, новыя сябры. Бо падчас спаборніцтваў знаемішся са сваімі аднагодкамі. Спорт дапамагае быць вяселым, бадзерым і жыццярадасным. Спорт – гэта прыгажосць. Якое велізарнае задавальненне я атрымліваю ад лыжнай прагулкі або гульні ў футбол.
Мая альтэрнатыва – гэта спорт, здаровы лад жыцця. Яны ствараюць добры бадзеры настрой арганізму. Спортам трэба займацца пастаянна. Неабходныя гімнастыка, прабежка, гульні ў футбол, валейбол, баскетбол. Катанне на каньках, санках, ровары, плаванне ў рацэ. Нават проста прагуляцца і пагуляць у снежкі зімой. Гэта таксама спорт. Хто займаецца спортам, заўседы вяселы, здаровы, менш схільны да хвароб.</span><span>Я вельмі люблю спорт, асабліва футбол. У нас у вёсцы, на ўскрайку лесу есць спортпляцоўка для футбола і валейбола. Летам мы гуляем на кожны дзень. Па вечарах збіраемся з хлопцамі, дзелімся на каманды і спаборнічаем. Днем купаемсяў рацэ. Зімой – катаемся з горкі на санках, ходзім на лыжах. З такіх маленькіх добрых перамог над сабой складаецца вялікі поспехі. І тады чалавек шчаслівы! Гэтую радасць адкрыцця для сябе я ўжо зрабіў. Я зусім не хварэю прастуднымі захворваннямі, таму, што спорт загартаваў мой арганізм.
А калі дакладна абраць для сябе від спорту, які адпавядае тваім магчымасцям, навучыцца разумна, спалучаць заняткі спортам з вучобай, то перад табой могуць адкрыцца і алімпійскія вяршыні, заваяваныя выдатнымі спартсменамі нашай краіны.</span>