Я хачу расказаць вам пра ката. Гэты пухнаты звярок жыве ў маёй бабулі. Ён мне вельмі падабаецца, нягледзячы на тое, што такога нахабнага ката я яшчэ не бачыў нідзе.
Яго завуць проста Шэры або Шэранькі за серабрысты колер поўсці. Гэта жывы і прыгучий, нібы мячык, маладзенькі звер. Зусім нядаўна ён яшчэ быў кацянём.
Шэры ўвесь час патрабуе ёсць, колькі б яго не кармілі! Без усялякіх згрызот сумлення ён гучна мяўкае на кухні, круціцца пад нагамі, лезе на стол, мацае па пакетах. Калі бабуля не адразу корміць яго, ён імкліва кусае яе за ногі! І пры гэтым кот выглядае даволі укормленым.
Майго дзядулі кот пабойваецца. Калі дзядуля на кухні, Шэры на стол не лезе, а ставіць туды пярэднія лапы і абнюхвае талеркі.
Але без серенького ката было б сумна! Калі ён гуляе ў двары, адчуваеш, што чагосьці не хапае. Здавалася б, дома спакойна. Ніхто не мяўкае дурным голасам, ня падлізваецца, не лезе ў твар мокрымі вусамі. І не трэба ўвесь час глядзець пад ногі, каб выпадкова не наступіць на Шэрага. Але чамусьці з нецярпеннем чакаеш, калі ўжо прыйдзе гэты шкодны кот!
Мне падабаецца, калі я сяджу на канапе, а сыты нарэшце кот скача да мяне на калені. Дарэчы, Шэры робіць гэта без запрашэння. На каленях ён пачынае рыхтаваць сабе мястэчка для адпачынку. Коцік пацешна топчацца мяккімі лапкамі, казыча, лашчыцца. А потым замуркаем гучна, як быццам трактар тарабаніць! За гэтую ласку майму любімаму кату можна дараваць усе!
Я убачыу знаемы силуэт и сказау :"Добры дзень,Саша" -у цябе есць ручка?-спытала я и дадала:-Можаш даць мне? -Добры вечар!-тиха адказау ен. -прылип як смала,-смяяуся дзед з беленькага шчаняци. -кали сеяць ,то паунюткай жменяй,кали несци,то вялики мех!-вучыу сына бацька
