Для того что бы человеку было интересно и что бы он розвивал свой мозг и свои способности
Ад..ютант, ал..янс, брыл..янт, вар..іраваць, біл..ярд, барэл..еф, аб..ект, недавер..е, канферанс..е, кап..ё, кампан..ён, надвор.
rita111
Ад'ютант
альянс
брыльянт
вар'іраваць
більярд
барэльеф
аб'ект
недавер'е
канферансье
кап'ё
кампаньён
надвор'е
прымор'е
перадгор'е
сур'ёзны
сем'янін
рэльеф
фельетон
міжгор'е
дыпкур'ер
двукроп'е
п'едэстал
Рогатая- Корень рог ат суффикс ая окончание
Круглаватый- корень гругл ават суффикс ый окончание
Здоровяка -корень здоров, як суффикс а окончание
<span>Наверное, тысячи сочинений написаны о маме. Для каждого человека мама - это самое дорогое и святое в жизни. Очень трудно передать ,что для тебя значит мама. Это все равно, что написать о значении солнца для всего живого на планете. Человек с самой первой минуты своей жизни неразрывно и навсегда связан с мамой. Это самое первое слово, которое произносит ребенок, и в самые трудные минуты жизни мы всегда обращаемся к маме.</span>
<span> <span>Мой самый близкий человек – это мама. Я её очень люблю. Мы вместе делаем дома уборку, играем в куклы, ходим гулять. Больше всего мне нравится с ней советоваться. Мама меня понимает как ни кто другой! Она мне иногда помогает делать уроки Моя мамочка строгая, но справедливая.</span>
<span>А ещё я люблю папу. Папа тоже может и поиграть со мной, и помочь в каких-нибудь делах. Например, подготовить доклад к уроку. </span>
<span>Но кроме родителей у меня есть братик Паша. Паша – мой любимый братишка. Мне нравится забирать его из детского садика.</span>
<span>Я очень люблю всех членов моей семьи. Они самые близкие, дорогие и родные мне люди. Мне кажется, что без них было бы в жизни очень трудно и скучно, ведь нельзя прожить без любви и поддержки близких людей. МАОЯ СЕСТРА ТАК НАПИСАЛА ЕЙ ПОСТАВЕЛИ оценку 4</span></span>
<span> </span>
Фалькларыст і
вучоны Андрэй Беларэцкі ў пошуках цікавых гісторыяў трапляе аднойчы цёмнай
снежнай ноччу ў сядзібу Яноўскіх, што раскінулася пасярод глыбокага чорнага
лесу. Там ён сустракаецца з Надзеяй Яноўскай – маладой дзяўчынай, апошняй
прадстаўніцай свайго роду. Праз адзіноту і замкненасць свайго жыцця маладая
дзяўчына падаецца Беларэцкаму непрывабнай, блёклай. На твары яе – безвыходнасць
і страх будучыні. Старыя праклёны вяртаюцца, і Надзея, якой няма яшчэ
васемнаццаці гадоў, баіцца за сваё жыццё.
Маладая пані
разважае не па-дзіцячы. Адна ў збяднелым агромністым маёнтку, яна навучылася
жыць па-даросламу, шмат чытаць і думаць. Беларэцкі хутка разумее ў размовах з
гаспадыняй сядзібы, што яна не мае нічога агульнага са сваім продкам, які з-за
грошай здрадзіў сваёй зямлі і сваім людзям. Надзея – увасабленне найлепшага,
што насіла ў сабе беларуская шляхта – сумленнасці, высакароднасці, годнасці. І
ёй вельмі цяжка жыць цяпер у асяроддзі, дзе гэтыя якасці больш не шануюцца, а
шануецца толькі багацце і нажыва.
<span>
</span>
<span>Надзея Яноўская
хварэе на лунатызм, што робіць яе вобраз яшчэ больш недарэчным, непрыстасаваным
да рэальнасці. Яна быццам прывід, ходзіць па пакоях з высокімі столямі і
састарэлай мэбляй. Андрэй Беларэцкі закахаецца ў гэтую апошнюю прадстаўніцу
знатнага роду, вывезе яе са страшнага маёнтку ў лесе і ажэніцца з ёю. </span>
