Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся
перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў
назад.
У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі
шурпатую шчыліну праходу, цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі
крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.
Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву,
бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў
яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.
І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба
было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць
вам.
У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над
беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі
гадоў: рост, чорны плашч і рукі...
На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для
надання ей больш арыстакратычнага выгляду.
На працягу усяго века книга вучыць чалавека.Книга—маленькае акенца,а праз яе увесь свет видаць.Хто многа чытае ,той шматведае
<span>Дарагая сяброўка, ад усёй душы віншую цябе з Днём
нараджэння! Я жадаю табе жыцця не менш выдатнага, чым гэты светлы дзень, хай у
ім у цябе будзе поспех і каханне! Я жадаю табе заўсёды моцна стаяць на нагах і
трымацца пляча верных сяброў! Хай у твой дом не зазірае смутак, але ў акно
кожную раніцу свеціць сонца, абяцаючы лепшы дзень!</span>
1, 3
У гэтых сказах часткі аб'яднаныя злучальнымі злучнікамі але і а.
1.Мядзведзь падышоу ноччу пад агарод,а сабака на яго ззаду накинууся.
2.Вада амаль сышла,але потым зноу пачалися дажджы и снег.
3.Вясна была яшчэ упачатку,але сняги ужо раставали,и дружна у поли балбатали рауки,рачулки,и у грамадку яны ваду сваю зливали,ад сну гаи,лясы будзили и людзям душу весялили.
4.Адчуваючы сябе часцинкай прыроды,нашы продки адухауляли яе,верыли,што яна можа дапамагаць чалавеку у яго штодзённых клопатах альбо,наадварот,шкодзиць яго жыццю.
5. Сонца паднялося вышэй и на зямлю зноу сышла гарачыня.
Сорри за русские "у" и "и":)