Помнік Максіму Багдановічу усталяваны ў скверы на плошчы Парыжскай Камуны, перад тэатрам оперы і балета, недалёка ад месца, дзе стаяў дом, у якім нарадзіўся і жыў паэт. Адкрыты 9 сьнежня 1981 г. у дзень 90-годдзя з дня нараджэння М. Багдановіча. Аўтары помніка скульптар С. Вакар, архітэктары Ю. Казакоў, Л. Маскалевіч. Бронзавая статуя паэта вышынёй 4,6 метра ўсталяваная на п'едэстале з чырвонага граніту. Паэт намаляваны са скрыжаванымі на грудзях рукамі, у правай руцэ букет васількоў - кветак, якія апеты ў яго паэзіі. Максім Багдановіч нарадзіўся 9 сьнежня 1891 г. ў Мінску, адкуль затым бацькі павезлі яго ў Гродна. Тут у раннім дзяцінстве Максім асірацеў: ад туберкулёзу зусім маладою памерла яго мама. Вучыўся паэт у гарадах на Волзе - гімназіях Ніжняга Ноўгарада і Яраслаўля. Марыў паступіць у Пецярбургскі універсітэт, каб там вывучаць беларускую філалогію. Аднак па патрабаванні бацькі ў 1911 годзе паступіў у яраслаўскі Дзямідаўскі юрыдычны ліцэй. З 1910 году малады паэт займаўся мастацкім перакладам. На беларускую мову ім былі пераведзеныя некаторыя творы Гарацыя, Авідзія, Шылера, Гейнэ, Верлена, Верхарна, Пушкіна, Майкава. А на рускую - вершы Янкі Купалы, Шаўчэнкі, Франка, Крымскага. Багдановіч стаў адным з заснавальнікаў навуковай гісторыі беларускай літаратуры. У абарону яе народнасці і рэалізму ён выступіў з шэрагам артыкулаў. Публіцыстыка Максіма змяшчалася на старонках "Нашай нiвы", у яраслаўскіх газетах, маскоўскіх часопісах "Украінскае жыццё" і "Нацыянальныя праблемы", пецярбургскіх - "Жыццё для ўсіх" і "Паўночныя запіскі". У 1914 году паэт выдаў у Маскве гісторыка-этнаграфічныя нарысы "Чырвоная Русь", "Браты-чэхі", а ў 1916 - "Беларускае Адраджэнне". У тым жа 1916 годзе Багдановіч скончыў ліцэй у Яраслаўлі і прыехаў у Мінск. Тут ён пасяліўся ў адным доме са Змітраком Бядулям - на вуліцы Мала-Георгіеўскай, 12 (цяпер - Льва Талстога, 14а) . У родным горадзе паэт паступіў на службу ў губернскі харчовы камітэт, дзе працаваў сакратаром. У Мінску паэт напісаў баладу "Страцім - лебедзь" і артыкулы "Беларускі бежанскі прытулак ", "Голас з Беларусі", "Аб веры нашых прашчураў". У пачатку 1917 года зноў здароўе яго пагоршылася , і ён з'ехаў у Ялту. Але дні Багдановіча былі палічаныя. Максім паміраў гэтак жа высакародна і мужна, як жыў - без нараканняў і скаргаў . На яго стале застаўся неадпраўлены ліст бацьку : "Добры дзень, стары верабей. . Маладому вераб'ю дрэнна". Ён не аднёс яго на пошту, каб не прычыняць родным лішніх клопатаў. 25 мая 1917 года паэт памёр - у месцах, далёкіх ад сяброў, блізкіх, удалечыні ад любімай Беларусі... <span>Сёння яго вершы ведаюць і любяць не толькі ў гэтай краіне. Некаторыя з іх - "Зорка Венера" і "Слуцкія ткачыхі" - пакладзены на музыку і сталі, па сутнасці, народнымі песнямі. У 90-я гады мінулага стагоддзя ў Траецкім прадмесці сталіцы адкрыўся музей паэта, а побач з вуліцай, якая носіць яго імя, каля будынка тэатра оперы і балета, усталяваны помнік.</span>
З таго часу, як з'явіўлася сацыяльная розніца, людзі пачалі жыць ў разладзе. Багатыя і бедныя людзі часта не маглі быць разам, таму што іх бацькі былі супраць гэтага.
Героі камедыі "Паўлінка" перажываюць гэтую розніцу. Маладыя людзі закахаліся адзін ў аднаго, але іх бацькі лічаць, што дзяўчына дастойна лепшага, яны нават не цікавяцца, што па гэтаму пытанню думае сама Паўлінка. Яе бацькоў зразумець нескладана: яны хочаць, каб іх дачка была шчасліва, але шчасце - гэта такая рэч, якую людзі складаюць самастойна, без дапамогі іншых, няхай нават і блізкіх людзей.
Такім чынам, аўтар камедыі добра перадаў чытачу гэтую праблему. На жаль, яна застаецца актуяльнай і на сённяшні дзень, але толькі самі людзі могуць пабароцца за сваю любоў, негледзячы ні на што.
1. З міру па нітцы - і клубок назбіраецца 2.Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж. 3.Новых сяброў не забывай, а старых набывай. 4.Дзе гаспадар ходзіць,там жыта родзіць. 5.Слова , як птушка: выляціць-не зловіш. 7. Не вер казлу у капусце, а вауку сярод авечак.
Однажды мальчик решил прогулять школу,обманув свою маму.он притворился больным и мама ему поверила .он очень обрадовался . Он спокойно сидел и занимался своими делами ,как вдруг мама сказала ,что скоро придёт доктор . через пол часа в дверь позвонил доктор.он посмотрел мальчику горло ,послушал сердце и сказал что мальчишка здоров . ох,как мама ругала мальчика за вранье ,она не разрешила ему смотреть телевизор ,и все неделю он читал надоедливые книжки.. не стоит обманывать никого ,ведь правда все равно выйдет на ружу .как говорится ,шило в мешке не утаишь .. мне кажется что все что не происходит,учит нас .
