Ласкавы,прыветливы,кали ласка,добрай ночы,пяшчотны,милы,добры,любимы,шчыры
Восеньскі ранак надыходзіць павольна. Лежачы ў ложку, я назіраю, як у акне паступова разгараецца ранішні святло. Яно бледны і няяркае, не тое, што летам. Улетку сонечныя прамяні так і б'юць у акно. А тут не зразумееш, развіднела ўжо ці не.
Воблачна восеньскім раніцай. А яшчэ холадна. Калі апоўдні можа прыгрэць сонейка, то раніцай дакладна не памылішся з вызначэннем часу года. Восень з'яўляецца восень: яна сустракае сырасцю, золкасць, вятрамі.
Але сённяшнюю раніцу ціхі. Толькі лісце дрыжыць на дрэве за акном. Яно яшчэ зялёныя, але без яркага сонечнага святла здаецца бледным. Такога раніцы ўсе колеры на вуліцы становяцца няяркія. У гэтым ёсць сваё хараство, я разумею. Няма лішняй стракатасці, напрыклад. Але асабіста мне такое не вельмі падабаецца.
Пачынаеш цаніць хатні ўтульнасць і цёплае коўдру, з-пад якой не хочацца вылазіць. Мая мама любіць на выходных адлежацца ў ложку з самай раніцы, пад цёплым пледам. Не таму, што яна гультаяватая, а таму, што ёй так утульна. Такі вось восеньскі адпачынак для дарослых. Я, напрыклад, усё роўна ў ложку не ўтрымаюся! Мне хочацца на вуліцу пагуляць, пабегаць. А яна заварвае каву, дадае туды малако і ставіць ноўтбук на калені.
Але сёння пятніца - трэба ісці ў школу. Паветра на вуліцы холадна, чыстае і свежае. Яно бадзёрыць і дае сілы. За гэта я люблю восень. Хочацца прама ўдыхаць яе!
Над галавой крычаць чароды птушак, а наогул прырода маўчыць. Чутны толькі шум горада. Але я не маркочуся восеньскім раніцай. Я іду ў школу, а там мае сябры. У школе шумна і весела, пакуль, вядома, усё не займалі за парты.
__________31.08_____________
Засохлы, завялы, бляклы, даўні, стары, затхлы
Дзік Сендая - галоўны герой рамана "Пятнаццацігадовы капітан". Сірата, які вырас у дзіцячым доме. Адораны хлопчык, у чатыры гады навучыўся чытаць, пісаць і лічыць. У восем гадоў пайшоў юнгай на карабель. Каліфарнійскі суднаўладальнік Джэймс Уелдон, якому хлапчук прыйшоўся па душы, аддаў Дзіка да школу ў Сан-Францыска.
Спачатку Дзік пачатковец-матрос, а калі китобои адплылі на паляванне, то на гэты час капітан Халл прызначыў Дзіка старэйшым на караблі. Пасля гібелі Халла і матросаў Дзіку прыйшлося стаць капітанам «пілігрымы». У свае 15 гадоў Дзік Сендая не пабаяўся ўзяць на сябе кіраванне караблём і разам з тым адказнасць за жыццё людзей, якія знаходзіліся на борце яго карабля. І калі б не падступныя Негора, Дзік напэўна змог бы прывесці шхуны да амерыканскага берага. Патрапіўшы па віне Негора і Гарриса ў няволю, Дзік Сендая мужна выносіць цяжкія ўмовы невольничества. І больш, чым за сваю, хлопчык перажываў за лёс місіс Уелдон і маленькага Джэка. Сендая не пакідае надзеі на ўцёкі і вяртанне ў Амерыку разам са сваімі сябрамі. Каманда «пілігрымы» складалася з капітана Халла і пяці матросаў. Капітан Халл - адзін з спрытных гарпунеров флатыліі, на яго судне заўсёды панаваў бездакорны парадак. Яго матросы былі дасведчанымі мараплаўцамі, якія не баяліся ісці насустрач небяспекі. Каманда жыла як адна дружная сям'я. І апошняя паляванне апынулася для яе фатальнай: загінула ўся каманда кітабойнай шлюпкі. Місіс Уелдон, пяцігадовы Джэк, стрыечны брат Бенедыкт, старая нянька Нен мужна асільвалі ўсе перашкоды падчас гэтага небяспечнага падарожжа, ніколі не скардзіліся на цяжкасці. Пяцёра неграў, што апынуліся на «пілігрымы» выпадкова, апынуліся надзейнымі таварышамі, ва ўсім дапамагалі юнаму капітану і на моры, і на сушы.
Адважныя вандроўцы, перш за ўсё, Дзік Сендая, прыцягваюць мяне тым, што яны не пасуюць перад цяжкасцямі, смела сустракаюць небяспеку і перамагаюць яе, акрамя таго, яны верныя таварышы.
