Мая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Болын за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі. Гэта — бусел. Нашу краіну так і называюць «зямля пад белымі крыламі».
Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся нашымі пісьменнікамі: Я.Купалам, Я.Коласам, У.Караткевічам, Н.Гілевічам, Р.Барадуліным і іншымі. У.Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю радзіму, нашу Беларусь. Р.Барадулін у вершы «Ад сівых гадоў...» апявае прыроду нашай краіны, захапляецца яе краявідамі, мовай.
<span> Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я — беларус.</span>
1. Сказ, у якім адна з граматычных частак сэенсава падпарадкоўваецца другой і звязваецца з её пры дапамозе падпараквальнага злучніка ці злучальнага слова.<span>
2. Паставіць пытанне. Калі пытанне задаць нельга, то гэта злучнік
3. Дапаўняльная, азначальная, акалічнасная
4. Гэта, часткі, якія адказваюць на пытанні ускосный склонаў.
5. Гэта часткі, якія абазначаюць прымету прадмета і адказваюць на пытанні які? якая? якое? якія?
6. Гэта часткі, якія паясняюць галоўную, адказваюць на пытанні акалічнасці. Я ны бываюць розных відаў: месца; часу; умовы; прычыны; мэты; уступальныя; спосабу дзеяння; меры і ступені; параўняльныя
7. Калі даданая частка адна, то паміж ей і галоўнай ставіцца коска.
Трэба выцерпець шмат за Айчыну, каб яе навучыцца любіць.
Калі ёсць некалькі даданых частак і...:
- мы ставім ад галоўнай да усіх даданых адно і тое ж пытанне(сузалежнае аднародная падпарадкаванне), то коска паміж галоўнай і даданай ставіцца, а пажім усімі астатнімі - не(калі ёсць злучнік; калі няма яго - ставіцца)
Чалавек жыве дзеля дабра, дзеля служэння праўдзе, каб ствараць вартасці жыцця і каб быць карысным для іншых.
- мы ставім ад галоўнай да другіх даданых розныя пытанні(сузалежнае неаднароднае падпарадкаванне), то коска паміж усімі часкамі ставіцца
Калі пачынаецца зіма, Міколка сядзіць у хаце, бо на дварэ холадна.
<span>- мы ад галоўнай ставім пытанне да даданай, а ад гэтай даданай - да наступнай даданай і г.д. (паслядоўнае падпарадкаванне), то коскі ставім паміж усімі часткамі
Я павольна крочу туды, дзе гай спавіў зялёны дым, які відаць здалёк<span>.</span></span></span>
Даўным-даўно, калі лес перад маім домам быў зялёным і пышным, на балконах жыхароў ўладкоўвалі свае домікі вавёркі. Людзі спакойна прымалі такіх суседзяў, падкормлівалі грыбамі і сушанымі яблыкамі. На нашым балконе таксама пасялілася маленькая непаседа. Мяне гэта здзівіла - як вавёрка змагла забрацца на дзявяты паверх, пры гэтым не зваліўшыся? Кожны дзень яна спускалася, трымаючыся сваімі чэпкімі лапкамі за выступы на сцяне, уцякала ў лес і збірала там ягады, галінкі, пух. Я вельмі любіла назіраць за вавёрачкай, але ўзяць на рукі мне яе не ўдалося-звярок занадта баяўся людзей, хоць і сяліўся побач з імі. Праз некаторы час вавёрка склала гняздзечка, дзе выгадавала сваіх маленькіх дзетак і неўзабаве знікла разам з iмi, пакінуўшы нам на памяць яловую галінку. Гуляючы па лесе, я часам заўважаю ў кронах дрэў знаёмы рыжы хвост, акуратную мордачку, якая высоўваецца з лістоты і глядзіць мне ўслед.
Лас
Тое было недзе больш за месяц назад: пад адлiвам дома ластаўкi вырашылi зрабiць гняздо. Мабыць, маладая пара з першага сёлетняга вывадку. Чаму маладая пара? Бо нявопытныя: некалькi разоў спрабавалi тыя ластавачкi пачаць гняздо на чыстай, прычым пабеленай сцяне. Ну нiяк не атрымлiвалася: адклейвалiся першыя камячкi гразi, адвальвалiся.
Але неяк ранкам прыляцела некалькi ластавак. Падняўся рух, шчэбет. Колькi iх, нельга было палiчыць, бо яны снавалi сюды-туды, як чоўнiкi. Адны неслi ў дзюбках камячкi глею i прымацоўвалi iх, другiя падоўгу затрымлiвалiся, папраўлялi. Якую мiсiю хто выконваў, цяжка было зразумець. Але гняздо ладзiлася, фармiравалася. І толькi калi было збудавана паўгнязда, паляцелi. Стала цiха, спакойна. Яшчэ днi два-тры тут снавала пара гаспадароў, а ў хуткiм часе паказвалiся зусим рэдка
Эта тежыло как эта делать у меня тоше такая дамашка на завтра,мне тоже памагите .
