Самы дарагі чалавек для мяне - гэта мая мама. Мая матуля ветлая добрая, пяшчотная, ласкавая, жыццярадасная. Яна ўмее падтрымаць і цяжкую хвіліну і даць слушную параду. Мая мама сярэдняга росту, стройная, як бярозка, і вельмі жаноцкая. У яе выдатныя кучаравыя валасы, якія нагадваюць залатое каласістай полі. Вочы маёй мамы блакітныя, як васількі. Яны заўсёды ясныя, выпраменьвальныя добразычлівасць. Вусны яе ярка-чырвонага колеру, нібы саспелыя вішні. Твар яе заўсёды азораны ласкавай усмешкай, якая падымае настрой і здымае стомленасць. Кажа мама спакойна, ласкавым тонам. Слухаць і размаўляць з ёй цікава і прыемна. Матуля мая вельмі цярплівая, рахманая. Яе ўсё паважаюць і любяць. Я вельмі ганаруся сваёй мамай.
Зрабiце сiнтаксiчны разбор :
Мауленне правiльнае , калi у iм няма парушення арфаэпiчных, акцэнталагiчных, словаутваральных, марфалагiчных, сiнтаксiчных, лнксiчных, фразеалагiчных, прыказковых норм. Асноуная Усова правiльнасцi майлення-добрае веданне названных норм лiтературнай совы , а значит ,i умелае валодання iмi
Унурманаванасць -сiнонiм правiльнасцi - найважнейшая уласцiвасць лiтаратурнай совы.
Акунь. ( адгадка) - н падкрэслиць
жыве - в подкрэслиць, виры- в, ля- л, калючы- л, хоць- ц, не-н, наводзиць- дз, ц.,
ляжу я пад дрэвам задрамаў. і чую як хтосьці такім грубым голасам кажа мне - стаміўся падарожнік -адкрыць вочы я бачу высокага шырокага ў плячах волата. гледзячы на яго я думаю што тое дрэва пад якім я ляжу ён можа вырвати з каранямі адной рукой. ды адпачываю-адказаў я яму-ідзе не надвор'е, шлибы вы ў бліжэйшы село- адказаў мне і ушол ў бок ня надвор'я. гэта балю мая першая і апошняя сустрэча з богатырём
У ім наша здароўе, сіла, у ім цудоўнае цяпло.
<span>Колькі рук яго гадавала, ахоўвалі, берегло. </span>
<span>У ім - роднай зямлі сокі, </span>
<span>Сонца святло вяселы ў ім.. . </span>
Уплетай за абедзве шчокі, вырастай волатам!
<span>Круглобок і маслян ен, </span>
У меру крут, посолен, -
<span>Пахне сонечным цяплом, </span>
Пахне гарачым полем. (хлеб)
<span>"Адгадаць легка і хутка: </span>
<span>мяккі, пышны і духмяны, </span>
<span>Ен і чорны, ен і белы, </span>
<span>а бывае подгорелый". (Хлеб) </span>
<span>"Вырас у поле дом. </span>
<span>Поўны дом збожжам. </span>
<span>Сцены пазалочаныя. Аканіцы забітыя. </span>
<span>Ходзіць хата ходырам на слупе золатам" (Збожжа) </span>
<span>"Ты не клюй мяне, дружа, галасісты пеўнік. </span>
<span>У зямлю цеплую пайду, да сонца колосом узыду. </span>
<span>У ім тады такіх, як я, будзе цэлая сям'я". (Зерне) </span>
"Усім патрэбны, а не кожны зробіць" (Хлеб)
Б'юць мяне кіямі, ціснуць мяне камянямі,
Трымаюць мяне ў вогненнай пячоры,
Рэжуць мяне нажамі.
За што мяне так губяць?
<span>За тое, што любяць. (Хлеб)</span>