<span>Век жыві - век вучыся. жыццё сённяшняга чалавека хуткаплыннае і каб паспець за хутка змяняючымся светам трэба пастаянна развіцацца, працаваць над сабой. кожны дзень мы артымоўваем нейкія веды, пэўную інфармацыю, якая дапамагае нам у жыцці. мы робім памылкі, а затым на іх прыкладзе таксама нечаму вучымся. ікалі вам не давялося атрымаць дыплом прэстыжнага ўніверсітэту або каледжу, то гэта не страшна. бо галоўныя урокі дасць нам жыццё. а ўвогуле, вучыцца ніколі не позна.</span>
<span>P.S. исправишь что-нибудь, добавишь. </span>
первый по составу, второй синтаксический(описание предложения по цели высказывания, интонации и т. д), потом подчеркнуть арфограмы( места в слове где ошибки допустить можно) и последний не помню, помню только то что "марфалагичны" :D
Аднойчы, кали я яшчэ быу маленьким, тата падарыу мне кацяня. Ён быу шэраньки и вельми пухнаты. Ен адразу ж спадабауся мне. Я дау яму простую мянушку - Пушок. Прайшло шмат гадоу, и вось ужо Пушок вырас. Ен стау вялікім, але застауся такім жа пухнатым. Ен крыху нязграбны, таму у мяне з им адбылося шмат смешных гисторый.<em> (Дальше придумай какую-нить историю смешную про кота, так чтобы тупо побпольше написть, можно перевести какой-нить анекдот на бел мову и написать. ИМХО должно получиться норм)</em>. Кольки б разоу мой хатни гадаванец не рабиу розных спрау, пасля яких тата мяне лаяу, я усё роуня яго вельми люблю. и николи не забываю цудоуны выраз: "Мы у адказе за тых каго прыручыли"
Убор у птушкі яркі. Яна ад снежнай хмаркі не адляцела у вырай,а дома ,тут дзе вырасла перазімуе зімку з завеяй у абдымку.