Этымалогія теонима Даж (дз) ьбог, на першы погляд, цалкам відавочная. На думку М. Фасмера, гэтае імя тлумачыцца з старажытнарускага імпэратыву дажь «дай» і * bogъ «шчасце, дабрабыт» (пар. Багаты, ўбогі), гэта значыць Даж (дз) ьбог - «які дае дабрабыт» .Паводле У . Ягичу, Тэона утварыўся з словазлучэнні дажь божа «дай, бог!» ]. Л. Мошинскийвообще лічыць, што Дажбог - гэта проста славянскае прывітанне, прынятае замежнымі місіянерамі за імя бога [. В. Й. Мансикка лічыць першую частку теонима імператывам, як і Фасмера, аднак другую, Бог, схільны трактаваць у прамым сэнсе. Таму Дажбог - гэта deus dator, «вышэйшая істота, одаряемому людзей зямнымі дабротамі» []. Запярэчыць Мансикке, Е. Кагаров адзначыў, што першая частка гэтага імя не можа ўтрымліваць дзеяслоўнай асновы [] .Л. С. Клейн таксама адзначае, што загадны лад дзеяслова не вельмі-то дарэчы ў імя бога-дарыльшчыка. Ён схільны пагадзіцца з Б. А. Рыбаковым, што такое разуменне імя ( «які дае») з'яўляецца познім асэнсаваннем па сугучнасці. Больш верным Клейна здаецца мнениеФ. Е. Корша, А. Л. Пагодзіна, А. С. Фаминцына і Л. Нідэрле: дажь- з'яўляецца закономернымрусским змякчэннем старажытнага індаеўрапейскага кораня, якое выявілася ў словах санскрыт. dagh, гоцкі. dags, ім. Tag «дзень», літ. dãgas «пажар» і інш. [] Фасмера, аднак, лічыць такое тлумачэнне ці ледзь больш убедительным.Наконец, В. П. Калыгин і В. Блажек незалежна адзін ад аднаго выказалі здагадку сувязь паміж старажытнарускім Дажбог і древнеирландским Дагда, бо гэтыя боствы вельмі падобныя паміж сабой і па функцыях, і па імёнах. Імя Дагда ўзыходзіць да пракельт. * Dago-dēvo «добры бог» (у сэнсе дасканаласці, паўнаты) [1]. На славянскай глебе пад іранскім уплывам адбылася замена спрадвечна-індаеўрапейскай часткі -dēvo на іранскае baga (верагодна, падобнае адбылося і з теонимом Стрыбог) і ўжо згаданае змякчэнне на рускай глебе. Аднак В. П. Калыгин лічыць Тэона Дажбог індаеўрапейскім спадчынай, тады як В. Блажек мяркуе, што мела месца кельцкае запазычанне ў славянская мова
Лас
Тое было недзе больш за месяц назад: пад адлiвам дома ластаўкi вырашылi зрабiць гняздо. Мабыць, маладая пара з першага сёлетняга вывадку. Чаму маладая пара? Бо нявопытныя: некалькi разоў спрабавалi тыя ластавачкi пачаць гняздо на чыстай, прычым пабеленай сцяне. Ну нiяк не атрымлiвалася: адклейвалiся першыя камячкi гразi, адвальвалiся.
Але неяк ранкам прыляцела некалькi ластавак. Падняўся рух, шчэбет. Колькi iх, нельга было палiчыць, бо яны снавалi сюды-туды, як чоўнiкi. Адны неслi ў дзюбках камячкi глею i прымацоўвалi iх, другiя падоўгу затрымлiвалiся, папраўлялi. Якую мiсiю хто выконваў, цяжка было зразумець. Але гняздо ладзiлася, фармiравалася. І толькi калi было збудавана паўгнязда, паляцелi. Стала цiха, спакойна. Яшчэ днi два-тры тут снавала пара гаспадароў, а ў хуткiм часе паказвалiся зусим рэдка
З книгай паведзешся-розуму набярэшся
Ад навуки галава не балиць
Без працы будзе бяда
Скончылася зимняя ноч.Сонечныя прамяни пасерабрыли снежную гладзь.Пушыстая шерань пакрыла галинки дрэу.Лес напоуниуся загадкавасцю и таямничасцю.Зимни лес зачаравау Кацю прыгажостю .Сярод заснежаных дрэу дяучанка одчула радасть и задавальненне .
Мульцик 80 гадоў перажыў тры вайны.два разы параніла і тры кантузіла.Ен за вайну пахараніў двух дзяцей ,пярун хату паліў жонка памерла а сын апошні гадоў як 5 ўжо не піша!
